κατάφρακτος

Ancient Greek

Alternative forms

• κατάφαρκτος (katápharktos) — Old Attic

Etymology

From καταφράσσειν (kataphrássein, “to protect”) +‎ -τος (-tos, “-ed”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tá.pʰrak.tos/ → /kaˈta.ɸrak.tos/ → /kaˈta.frak.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tá.pʰrak.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈta.pʰrak.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈta.ɸrak.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈta.frak.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈta.frak.tos/

Adjective

κᾰτάφρακτος • (kătáphraktos) m or f (neuter κᾰτάφρακτον); second declension

1. covered, shut up, enclosed (especially in armour or mail)

Declension

Second declension of κᾰτάφρακτος; κᾰτάφρακτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κᾰτάφρακτος kătáphraktos	κᾰτάφρακτον kătáphrakton		κᾰταφράκτω kătaphráktō	κᾰταφράκτω kătaphráktō		κᾰτάφρακτοι kătáphraktoi	κᾰτάφρακτᾰ kătáphraktă
Genitive		κᾰταφράκτου kătaphráktou	κᾰταφράκτου kătaphráktou		κᾰταφράκτοιν kătaphráktoin	κᾰταφράκτοιν kătaphráktoin		κᾰταφράκτων kătaphráktōn	κᾰταφράκτων kătaphráktōn
Dative		κᾰταφράκτῳ kătaphráktōi	κᾰταφράκτῳ kătaphráktōi		κᾰταφράκτοιν kătaphráktoin	κᾰταφράκτοιν kătaphráktoin		κᾰταφράκτοις kătaphráktois	κᾰταφράκτοις kătaphráktois
Accusative		κᾰτάφρακτον kătáphrakton	κᾰτάφρακτον kătáphrakton		κᾰταφράκτω kătaphráktō	κᾰταφράκτω kătaphráktō		κᾰταφράκτους kătaphráktous	κᾰτάφρακτᾰ kătáphraktă
Vocative		κᾰτάφρακτε kătáphrakte	κᾰτάφρακτον kătáphrakton		κᾰταφράκτω kătaphráktō	κᾰταφράκτω kătaphráktō		κᾰτάφρακτοι kătáphraktoi	κᾰτάφρακτᾰ kătáphraktă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κᾰταφράκτως kătaphráktōs			κᾰταφρακτότερος kătaphraktóteros			κᾰταφρακτότᾰτος kătaphraktótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: cataphractus

Further reading

• κατάφρακτος in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κατάφρακτος”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910), English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • decked idem, page 201.

Greek

Etymology

From Ancient Greek κατάφρακτος (katáphraktos, “covered, shut up”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈta.frak.tos/

Adjective

κατάφρακτος • (katáfraktos) m (feminine κατάφρακτη, neuter κατάφρακτο)

1. (history, military) related to a cataphract

Declension

Declension of κατάφρακτος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κατάφρακτος (katáfraktos)	κατάφρακτη (katáfrakti)	κατάφρακτο (katáfrakto)		κατάφρακτοι (katáfraktoi)	κατάφρακτες (katáfraktes)	κατάφρακτα (katáfrakta)
genitive	κατάφρακτου (katáfraktou)	κατάφρακτης (katáfraktis)	κατάφρακτου (katáfraktou)		κατάφρακτων (katáfrakton)	κατάφρακτων (katáfrakton)	κατάφρακτων (katáfrakton)
accusative	κατάφρακτο (katáfrakto)	κατάφρακτη (katáfrakti)	κατάφρακτο (katáfrakto)		κατάφρακτους (katáfraktous)	κατάφρακτες (katáfraktes)	κατάφρακτα (katáfrakta)
vocative	κατάφρακτε (katáfrakte)	κατάφρακτη (katáfrakti)	κατάφρακτο (katáfrakto)		κατάφρακτοι (katáfraktoi)	κατάφρακτες (katáfraktes)	κατάφρακτα (katáfrakta)

Noun

κατάφρακτος • (katáfraktos) m (plural κατάφρακτοι)

1. (history, military) cataphract (a heavily armoured Byzantine military unit; a soldier thus armed; the armour worn)

Declension

Declension of κατάφρακτος

	singular	plural
nominative	κατάφρακτος (katáfraktos)	κατάφρακτοι (katáfraktoi)
genitive	κατάφρακτου (katáfraktou)	κατάφρακτων (katáfrakton)
accusative	κατάφρακτο (katáfrakto)	κατάφρακτους (katáfraktous)
vocative	κατάφρακτε (katáfrakte)	κατάφρακτοι (katáfraktoi)

Further reading

• κατάφρακτος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el