λεκτικός

Ancient Greek

Etymology

From λέγω (légō, “speak”) +‎ -τῐκός (-tĭkós, verbal adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lek.ti.kós/ → /lek.tiˈkos/ → /lek.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lek.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lek.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lek.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lek.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /lek.tiˈkos/

Adjective

λεκτῐκός • (lektĭkós) m (feminine λεκτῐκή, neuter λεκτῐκόν); first/second declension

1. Good at speaking, able to speak
2. Related to expression, stylistic

Inflection

First and second declension of λεκτῐκός; λεκτῐκή; λεκτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λεκτῐκός lektĭkós	λεκτῐκή lektĭkḗ	λεκτῐκόν lektĭkón		λεκτῐκώ lektĭkṓ	λεκτῐκᾱ́ lektĭkā́	λεκτῐκώ lektĭkṓ		λεκτῐκοί lektĭkoí	λεκτῐκαί lektĭkaí	λεκτῐκᾰ́ lektĭkắ
Genitive		λεκτῐκοῦ lektĭkoû	λεκτῐκῆς lektĭkês	λεκτῐκοῦ lektĭkoû		λεκτῐκοῖν lektĭkoîn	λεκτῐκαῖν lektĭkaîn	λεκτῐκοῖν lektĭkoîn		λεκτῐκῶν lektĭkôn	λεκτῐκῶν lektĭkôn	λεκτῐκῶν lektĭkôn
Dative		λεκτῐκῷ lektĭkōî	λεκτῐκῇ lektĭkēî	λεκτῐκῷ lektĭkōî		λεκτῐκοῖν lektĭkoîn	λεκτῐκαῖν lektĭkaîn	λεκτῐκοῖν lektĭkoîn		λεκτῐκοῖς lektĭkoîs	λεκτῐκαῖς lektĭkaîs	λεκτῐκοῖς lektĭkoîs
Accusative		λεκτῐκόν lektĭkón	λεκτῐκήν lektĭkḗn	λεκτῐκόν lektĭkón		λεκτῐκώ lektĭkṓ	λεκτῐκᾱ́ lektĭkā́	λεκτῐκώ lektĭkṓ		λεκτῐκούς lektĭkoús	λεκτῐκᾱ́ς lektĭkā́s	λεκτῐκᾰ́ lektĭkắ
Vocative		λεκτῐκέ lektĭké	λεκτῐκή lektĭkḗ	λεκτῐκόν lektĭkón		λεκτῐκώ lektĭkṓ	λεκτῐκᾱ́ lektĭkā́	λεκτῐκώ lektĭkṓ		λεκτῐκοί lektĭkoí	λεκτῐκαί lektĭkaí	λεκτῐκᾰ́ lektĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λεκτῐκῶς lektĭkôs				λεκτῐκώτερος lektĭkṓteros				λεκτῐκώτᾰτος lektĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• ἀπεκλεκτικός (apeklektikós)
• διαλεκτικός (dialektikós)
• ἐκλεκτικός (eklektikós)
• ψευδοδιαλεκτικός (pseudodialektikós)

Descendants

• → Greek: λεκτικός (lektikós) (learned)

References

• “λεκτικός”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λεκτικός”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• λεκτικός in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette