μειονέκτημα

Greek

Etymology

From Ancient Greek μειονεκτέω (meionektéō, from μεῖον (meîon, “less”) +‎ ἔχω (ékhō, “to have”)) +‎ -μα (-ma).

Noun

μειονέκτημα • (meionéktima) n (plural μειονεκτήματα)

1. handicap, drawback, disadvantage
2. imperfection, defect

Declension

Declension of μειονέκτημα

	singular	plural
nominative	μειονέκτημα (meionéktima)	μειονεκτήματα (meionektímata)
genitive	μειονεκτήματος (meionektímatos)	μειονεκτημάτων (meionektimáton)
accusative	μειονέκτημα (meionéktima)	μειονεκτήματα (meionektímata)
vocative	μειονέκτημα (meionéktima)	μειονεκτήματα (meionektímata)

Antonyms

• πλεονέκτημα (pleonéktima)

Further reading

• μειονέκτημα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language