πίσινος

Ancient Greek

Etymology

From πίσος (písos, “pea”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pí.si.nos/ → /ˈpi.si.nos/ → /ˈpi.si.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pí.si.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.si.nos/

Adjective

πίσῐνος • (písĭnos) m (feminine πισῐ́νη, neuter πίσῐνον); first/second declension

1. made of peas

Inflection

First and second declension of πίσῐνος; πισῐ́νη; πίσῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πίσῐνος písĭnos	πισῐ́νη pisĭ́nē	πίσῐνον písĭnon		πισῐ́νω pisĭ́nō	πισῐ́νᾱ pisĭ́nā	πισῐ́νω pisĭ́nō		πίσῐνοι písĭnoi	πίσῐναι písĭnai	πίσῐνᾰ písĭnă
Genitive		πισῐ́νου pisĭ́nou	πισῐ́νης pisĭ́nēs	πισῐ́νου pisĭ́nou		πισῐ́νοιν pisĭ́noin	πισῐ́ναιν pisĭ́nain	πισῐ́νοιν pisĭ́noin		πισῐ́νων pisĭ́nōn	πισῐ́νων pisĭ́nōn	πισῐ́νων pisĭ́nōn
Dative		πισῐ́νῳ pisĭ́nōi	πισῐ́νῃ pisĭ́nēi	πισῐ́νῳ pisĭ́nōi		πισῐ́νοιν pisĭ́noin	πισῐ́ναιν pisĭ́nain	πισῐ́νοιν pisĭ́noin		πισῐ́νοις pisĭ́nois	πισῐ́ναις pisĭ́nais	πισῐ́νοις pisĭ́nois
Accusative		πίσῐνον písĭnon	πισῐ́νην pisĭ́nēn	πίσῐνον písĭnon		πισῐ́νω pisĭ́nō	πισῐ́νᾱ pisĭ́nā	πισῐ́νω pisĭ́nō		πισῐ́νους pisĭ́nous	πισῐ́νᾱς pisĭ́nās	πίσῐνᾰ písĭnă
Vocative		πίσῐνε písĭne	πισῐ́νη pisĭ́nē	πίσῐνον písĭnon		πισῐ́νω pisĭ́nō	πισῐ́νᾱ pisĭ́nā	πισῐ́νω pisĭ́nō		πίσῐνοι písĭnoi	πίσῐναι písĭnai	πίσῐνᾰ písĭnă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πισῐ́νως pisĭ́nōs				πισῐνώτερος pisĭnṓteros				πισῐνώτᾰτος pisĭnṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πίσινος”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πίσινος in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette