πεντηκοστός

Ancient Greek

Ancient Greek numbers ^(edit)

		500
	←  40	ν’ 50	59  →	60  →
		5
Cardinal: πεντήκοντα (pentḗkonta)     Ordinal: πεντηκοστός (pentēkostós)     Collective: πεντηκοντάς (pentēkontás)

Etymology

From Proto-Hellenic *penkʷēkontstós, equivalent to πεντήκοντα (pentḗkonta) +‎ -τός (-tós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pen.tɛː.kos.tós/ → /pen.ti.kosˈtos/ → /pen.di.kosˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.tɛː.kos.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pen.te̝.kosˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pen.ti.kosˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pen.ti.kosˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pen.di.kosˈtos/

Adjective

πεντηκοστός • (pentēkostós) m (feminine πεντηκοστή, neuter πεντηκοστόν); first/second declension

1. fiftieth

Declension

First and second declension of πεντηκοστός; πεντηκοστή; πεντηκοστόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πεντηκοστός pentēkostós	πεντηκοστή pentēkostḗ	πεντηκοστόν pentēkostón		πεντηκοστώ pentēkostṓ	πεντηκοστᾱ́ pentēkostā́	πεντηκοστώ pentēkostṓ		πεντηκοστοί pentēkostoí	πεντηκοσταί pentēkostaí	πεντηκοστᾰ́ pentēkostắ
Genitive		πεντηκοστοῦ pentēkostoû	πεντηκοστῆς pentēkostês	πεντηκοστοῦ pentēkostoû		πεντηκοστοῖν pentēkostoîn	πεντηκοσταῖν pentēkostaîn	πεντηκοστοῖν pentēkostoîn		πεντηκοστῶν pentēkostôn	πεντηκοστῶν pentēkostôn	πεντηκοστῶν pentēkostôn
Dative		πεντηκοστῷ pentēkostōî	πεντηκοστῇ pentēkostēî	πεντηκοστῷ pentēkostōî		πεντηκοστοῖν pentēkostoîn	πεντηκοσταῖν pentēkostaîn	πεντηκοστοῖν pentēkostoîn		πεντηκοστοῖς pentēkostoîs	πεντηκοσταῖς pentēkostaîs	πεντηκοστοῖς pentēkostoîs
Accusative		πεντηκοστόν pentēkostón	πεντηκοστήν pentēkostḗn	πεντηκοστόν pentēkostón		πεντηκοστώ pentēkostṓ	πεντηκοστᾱ́ pentēkostā́	πεντηκοστώ pentēkostṓ		πεντηκοστούς pentēkostoús	πεντηκοστᾱ́ς pentēkostā́s	πεντηκοστᾰ́ pentēkostắ
Vocative		πεντηκοστέ pentēkosté	πεντηκοστή pentēkostḗ	πεντηκοστόν pentēkostón		πεντηκοστώ pentēkostṓ	πεντηκοστᾱ́ pentēkostā́	πεντηκοστώ pentēkostṓ		πεντηκοστοί pentēkostoí	πεντηκοσταί pentēkostaí	πεντηκοστᾰ́ pentēkostắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεντηκοστῶς pentēkostôs				πεντηκοστότερος pentēkostóteros				πεντηκοστότᾰτος pentēkostótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• πεντηκοσταῖος (pentēkostaîos)
• πεντηκοστέννατος (pentēkosténnatos)
• πεντηκοστή (pentēkostḗ)
• πεντηκοστοδεύτερος (pentēkostodeúteros)
• πεντηκοστόεκτον (pentēkostóekton)
• πεντηκοστόν (pentēkostón)
• πεντηκοστόπεμπτος (pentēkostópemptos)
• πεντηκοστοτέταρτος (pentēkostotétartos)
• πεντηκοστότριτος (pentēkostótritos)

Descendants

• → Greek: πεντηκοστός (pentikostós) (learned)

References

• “πεντηκοστός”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πεντηκοστός”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πεντηκοστός in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette