πραγματεία

Ancient Greek

Etymology

From πρᾱγματεύομαι (prāgmateúomai) +‎ -ίᾱ (-íā).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /praːŋ.ma.těː.aː/ → /praɣ.maˈti.a/ → /praɣ.maˈti.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /praːŋ.ma.těː.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /praɡ.maˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /praɣ.maˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /praɣ.maˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /praɣ.maˈti.a/

Noun

πρᾱγμᾰτείᾱ • (prāgmăteíā) f (genitive πρᾱγμᾰτείᾱς); first declension

1. prosecution of business, diligent study
2. occupation, business, duty
3. treatment of a subject
4. philosophical argument or treatise
5. systematic or scientific historical treatise
6. magical operation, spell, charm

Declension

First declension of ἡ πρᾱγμᾰτείᾱ; τῆς πρᾱγμᾰτείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πρᾱγμᾰτείᾱ hē prāgmăteíā	τὼ πρᾱγμᾰτείᾱ tṑ prāgmăteíā	αἱ πρᾱγμᾰτεῖαι hai prāgmăteîai
Genitive	τῆς πρᾱγμᾰτείᾱς tês prāgmăteíās	τοῖν πρᾱγμᾰτείαιν toîn prāgmăteíain	τῶν πρᾱγμᾰτειῶν tôn prāgmăteiôn
Dative	τῇ πρᾱγμᾰτείᾳ tēî prāgmăteíāi	τοῖν πρᾱγμᾰτείαιν toîn prāgmăteíain	ταῖς πρᾱγμᾰτείαις taîs prāgmăteíais
Accusative	τὴν πρᾱγμᾰτείᾱν tḕn prāgmăteíān	τὼ πρᾱγμᾰτείᾱ tṑ prāgmăteíā	τᾱ̀ς πρᾱγμᾰτείᾱς tā̀s prāgmăteíās
Vocative	πρᾱγμᾰτείᾱ prāgmăteíā	πρᾱγμᾰτείᾱ prāgmăteíā	πρᾱγμᾰτεῖαι prāgmăteîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πραγματεία (pragmateía)

Further reading

• “πραγματεία”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πραγματεία”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πραγματεία in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Noun

πραγματεία • (pragmateía) f (plural πραγματείες)

1. treatise, discourse, dissertation

Declension

Declension of πραγματεία

	singular	plural
nominative	πραγματεία (pragmateía)	πραγματείες (pragmateíes)
genitive	πραγματείας (pragmateías)	πραγματειών (pragmateión)
accusative	πραγματεία (pragmateía)	πραγματείες (pragmateíes)
vocative	πραγματεία (pragmateía)	πραγματείες (pragmateíes)

Related terms

• see: πράγμα n (prágma, “thing, entity”)