τήκω

Ancient Greek

Alternative forms

• τᾱ́κω (tā́kō) — Doric

Etymology

From Proto-Indo-European *teh₂- (“to melt”). Cognates include Latin tabeo, Sanskrit तोयम् (toyam), Old Armenian թանամ (tʻanam, “I wet”) and Old English þawian (English thaw).

Verb

τήκω • (tḗkō)

1. (transitive, of metals) to melt, melt down
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogeny 867-868:

     ὣς ἄρα τήκετο γαῖα σέλαι πυρὸς αἰθομένοιο. ῥῖψε δέ μιν θυμῷ ἀκαχὼν ἐς Τάρταρον εὐρύν.

     hṑs ára tḗketo gaîa sélai puròs aithoménoio. rhîpse dé min thumōî akakhṑn es Tártaron eurún.

     (please add an English translation of this quotation)

2. (figuratively) to dissolve, cause to waste or pine away
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.521-522:

     ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς τήκετο, δάκρυ δʼ ἔδευεν ὑπὸ βλεφάροισι παρειάς.

     taût ár aoidòs áeide periklutós; autàr Odusseùs tḗketo, dákru d édeuen hupò blephároisi pareiás.

     (please add an English translation of this quotation)

Inflection

   Present: τήκω, τήκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τήκω	τήκεις	τήκει	τήκετον	τήκετον	τήκομεν	τήκετε	τήκουσῐ(ν)
	subjunctive	τήκω	τήκῃς	τήκῃ	τήκητον	τήκητον	τήκωμεν	τήκητε	τήκωσῐ(ν)
	optative	τήκοιμῐ	τήκοις	τήκοι	τήκοιτον	τηκοίτην	τήκοιμεν	τήκοιτε	τήκοιεν
	imperative		τῆκε	τηκέτω	τήκετον	τηκέτων		τήκετε	τηκόντων
middle/ passive	indicative	τήκομαι	τήκῃ / τήκει	τήκεται	τήκεσθον	τήκεσθον	τηκόμεθᾰ	τήκεσθε	τήκονται
	subjunctive	τήκωμαι	τήκῃ	τήκηται	τήκησθον	τήκησθον	τηκώμεθᾰ	τήκησθε	τήκωνται
	optative	τηκοίμην	τήκοιο	τήκοιτο	τήκοισθον	τηκοίσθην	τηκοίμεθᾰ	τήκοισθε	τήκοιντο
	imperative		τήκου	τηκέσθω	τήκεσθον	τηκέσθων		τήκεσθε	τηκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τήκειν				τήκεσθαι
participle	m	τήκων				τηκόμενος
	f	τήκουσᾰ				τηκομένη
	n	τῆκον				τηκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτηκον, ἐτηκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτηκον	ἔτηκες	ἔτηκε(ν)	ἐτήκετον	ἐτηκέτην	ἐτήκομεν	ἐτήκετε	ἔτηκον
middle/ passive	indicative	ἐτηκόμην	ἐτήκου	ἐτήκετο	ἐτήκεσθον	ἐτηκέσθην	ἐτηκόμεθᾰ	ἐτήκεσθε	ἐτήκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τήξω, τήξομαι, τακήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τήξω	τήξεις	τήξει	τήξετον	τήξετον	τήξομεν	τήξετε	τήξουσῐ(ν)
	optative	τήξοιμῐ	τήξοις	τήξοι	τήξοιτον	τηξοίτην	τήξοιμεν	τήξοιτε	τήξοιεν
middle	indicative	τήξομαι	τήξῃ / τήξει	τήξεται	τήξεσθον	τήξεσθον	τηξόμεθᾰ	τήξεσθε	τήξονται
	optative	τηξοίμην	τήξοιο	τήξοιτο	τήξοισθον	τηξοίσθην	τηξοίμεθᾰ	τήξοισθε	τήξοιντο
passive	indicative	τακήσομαι	τακήσῃ	τακήσεται	τακήσεσθον	τακήσεσθον	τακησόμεθᾰ	τακήσεσθε	τακήσονται
	optative	τακησοίμην	τακήσοιο	τακήσοιτο	τακήσοισθον	τακησοίσθην	τακησοίμεθᾰ	τακήσοισθε	τακήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τήξειν			τήξεσθαι		τακήσεσθαι
participle	m	τήξων			τηξόμενος		τακησόμενος
	f	τήξουσᾰ			τηξομένη		τακησομένη
	n	τῆξον			τηξόμενον		τακησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτηξᾰ, ἐτηξᾰ́μην, ἐτήχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτηξᾰ	ἔτηξᾰς	ἔτηξε(ν)	ἐτήξᾰτον	ἐτηξᾰ́την	ἐτήξᾰμεν	ἐτήξᾰτε	ἔτηξᾰν
	subjunctive	τήξω	τήξῃς	τήξῃ	τήξητον	τήξητον	τήξωμεν	τήξητε	τήξωσῐ(ν)
	optative	τήξαιμῐ	τήξειᾰς / τήξαις	τήξειε(ν) / τήξαι	τήξαιτον	τηξαίτην	τήξαιμεν	τήξαιτε	τήξειᾰν / τήξαιεν
	imperative		τῆξον	τηξᾰ́τω	τήξᾰτον	τηξᾰ́των		τήξᾰτε	τηξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτηξᾰ́μην	ἐτήξω	ἐτήξᾰτο	ἐτήξᾰσθον	ἐτηξᾰ́σθην	ἐτηξᾰ́μεθᾰ	ἐτήξᾰσθε	ἐτήξᾰντο
	subjunctive	τήξωμαι	τήξῃ	τήξηται	τήξησθον	τήξησθον	τηξώμεθᾰ	τήξησθε	τήξωνται
	optative	τηξαίμην	τήξαιο	τήξαιτο	τήξαισθον	τηξαίσθην	τηξαίμεθᾰ	τήξαισθε	τήξαιντο
	imperative		τῆξαι	τηξᾰ́σθω	τήξᾰσθον	τηξᾰ́σθων		τήξᾰσθε	τηξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτήχθην	ἐτήχθης	ἐτήχθη	ἐτήχθητον	ἐτηχθήτην	ἐτήχθημεν	ἐτήχθητε	ἐτήχθησᾰν
	subjunctive	τηχθῶ	τηχθῇς	τηχθῇ	τηχθῆτον	τηχθῆτον	τηχθῶμεν	τηχθῆτε	τηχθῶσῐ(ν)
	optative	τηχθείην	τηχθείης	τηχθείη	τηχθεῖτον / τηχθείητον	τηχθείτην / τηχθειήτην	τηχθεῖμεν / τηχθείημεν	τηχθεῖτε / τηχθείητε	τηχθεῖεν / τηχθείησᾰν
	imperative		τήχθητῐ	τηχθήτω	τήχθητον	τηχθήτων		τήχθητε	τηχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τῆξαι			τήξᾰσθαι		τηχθῆναι
participle	m	τήξᾱς			τηξᾰ́μενος		τηχθείς
	f	τήξᾱσᾰ			τηξᾰμένη		τηχθεῖσᾰ
	n	τῆξᾰν			τηξᾰ́μενον		τηχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτάκην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐτάκην	ἐτάκης	ἐτάκη	ἐτάκητον	ἐτακήτην	ἐτάκημεν	ἐτάκητε	ἐτάκησᾰν
	subjunctive	τακῶ	τακῇς	τακῇ	τακῆτον	τακῆτον	τακῶμεν	τακῆτε	τακῶσῐ(ν)
	optative	τακείην	τακείης	τακείη	τακεῖτον / τακείητον	τακείτην / τακειήτην	τακεῖμεν / τακείημεν	τακεῖτε / τακείητε	τακεῖεν / τακείησᾰν
	imperative		τάκηθῐ	τακήτω	τάκητον	τακήτων		τάκητε	τακέντων
							passive
infinitive							τακῆναι
participle	m						τακείς
	f						τακεῖσᾰ
	n						τακέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτηκᾰ, τέτηγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτηκᾰ	τέτηκᾰς	τέτηκε(ν)	τετήκᾰτον	τετήκᾰτον	τετήκᾰμεν	τετήκᾰτε	τετήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετήκω	τετήκῃς	τετήκῃ	τετήκητον	τετήκητον	τετήκωμεν	τετήκητε	τετήκωσῐ(ν)
	optative	τετήκοιμῐ / τετηκοίην	τετήκοις / τετηκοίης	τετήκοι / τετηκοίη	τετήκοιτον	τετηκοίτην	τετήκοιμεν	τετήκοιτε	τετήκοιεν
	imperative		τέτηκε	τετηκέτω	τετήκετον	τετηκέτων		τετήκετε	τετηκόντων
middle/ passive	indicative	τέτηγμαι	τέτηξαι	τέτηκται	τέτηχθον	τέτηχθον	τετήγμεθᾰ	τέτηχθε	τετήκᾰται
	subjunctive	τετηγμένος ὦ	τετηγμένος ᾖς	τετηγμένος ᾖ	τετηγμένω ἦτον	τετηγμένω ἦτον	τετηγμένοι ὦμεν	τετηγμένοι ἦτε	τετηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετηγμένος εἴην	τετηγμένος εἴης	τετηγμένος εἴη	τετηγμένω εἴητον / εἶτον	τετηγμένω εἰήτην / εἴτην	τετηγμένοι εἴημεν / εἶμεν	τετηγμένοι εἴητε / εἶτε	τετηγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		τέτηξο	τετήχθω	τέτηχθον	τετήχθων		τέτηχθε	τετήχθων
		active				middle/passive
infinitive		τετηκέναι				τετῆχθαι
participle	m	τετηκώς				τετηγμένος
	f	τετηκυῖᾰ				τετηγμένη
	n	τετηκός				τετηγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετήκειν / ἐτετήκη, ἐτετήγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετήκειν / ἐτετήκη	ἐτετήκεις / ἐτετήκης	ἐτετήκει(ν)	ἐτετήκετον	ἐτετηκέτην	ἐτετήκεμεν	ἐτετήκετε	ἐτετήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετήγμην	ἐτέτηξο	ἐτέτηκτο	ἐτέτηχθον	ἐτετήχθην	ἐτετήγμεθᾰ	ἐτέτηχθε	ἐτετήκᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποτήκω (apotḗkō)
• δῐᾰτήκω (dĭătḗkō)
• ἐκτήκω (ektḗkō)
• ἐντήκω (entḗkō)
• ἐξτήκω (extḗkō)
• κᾰτᾰτήκω (kătătḗkō)
• περῐτήκω (perĭtḗkō)
• σῠντήκω (sŭntḗkō)
• τακερός (takerós)
• τᾰκηρός (tăkērós)
• τηκεδών (tēkedṓn)
• τηκτῐκός (tēktĭkós)
• τηκτός (tēktós)
• τῆξῐς (têxĭs)
• ὑποτήκομαι (hupotḗkomai)

Descendants

• Greek: τήκω (tíko)

Further reading

• “τήκω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τήκω”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τήκω”, in Autenrieth, Georg (1891), A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τήκω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τήκω in Cunliffe, Richard J. (1924), A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G5080 in Strong, James (1979), Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• τήκω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• Beekes, Robert S. P. (2010), Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN