τίκτω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *tíktō, from Proto-Indo-European *títḱeti, an i-reduplicated present formed from the root *teḱ- (“beget, bring forth”). Cognate with τέκνον (téknon, “child”), τέκτων (téktōn, “builder”), τέχνη (tékhnē, “craft”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tík.tɔː/ → /ˈtik.to/ → /ˈtik.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tík.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtik.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtik.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtik.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtik.to/

Verb

τίκτω • (tíktō)

1. to beget, give birth to
2. to bear, produce, generate

Inflection

   Present: τῐ́κτω, τῐ́κτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́κτω	τῐ́κτεις	τῐ́κτει	τῐ́κτετον	τῐ́κτετον	τῐ́κτομεν	τῐ́κτετε	τῐ́κτουσῐ(ν)
	subjunctive	τῐ́κτω	τῐ́κτῃς	τῐ́κτῃ	τῐ́κτητον	τῐ́κτητον	τῐ́κτωμεν	τῐ́κτητε	τῐ́κτωσῐ(ν)
	optative	τῐ́κτοιμῐ	τῐ́κτοις	τῐ́κτοι	τῐ́κτοιτον	τῐκτοίτην	τῐ́κτοιμεν	τῐ́κτοιτε	τῐ́κτοιεν
	imperative		τῐ́κτε	τῐκτέτω	τῐ́κτετον	τῐκτέτων		τῐ́κτετε	τῐκτόντων
middle/ passive	indicative	τῐ́κτομαι	τῐ́κτῃ / τῐ́κτει	τῐ́κτεται	τῐ́κτεσθον	τῐ́κτεσθον	τῐκτόμεθᾰ	τῐ́κτεσθε	τῐ́κτονται
	subjunctive	τῐ́κτωμαι	τῐ́κτῃ	τῐ́κτηται	τῐ́κτησθον	τῐ́κτησθον	τῐκτώμεθᾰ	τῐ́κτησθε	τῐ́κτωνται
	optative	τῐκτοίμην	τῐ́κτοιο	τῐ́κτοιτο	τῐ́κτοισθον	τῐκτοίσθην	τῐκτοίμεθᾰ	τῐ́κτοισθε	τῐ́κτοιντο
	imperative		τῐ́κτου	τῐκτέσθω	τῐ́κτεσθον	τῐκτέσθων		τῐ́κτεσθε	τῐκτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῐ́κτειν				τῐ́κτεσθαι
participle	m	τῐ́κτων				τῐκτόμενος
	f	τῐ́κτουσᾰ				τῐκτομένη
	n	τῐ́κτον				τῐκτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτῐκτον, ἐτῐκτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτῐκτον	ἔτῐκτες	ἔτῐκτε(ν)	ἐτῐ́κτετον	ἐτῐκτέτην	ἐτῐ́κτομεν	ἐτῐ́κτετε	ἔτῐκτον
middle/ passive	indicative	ἐτῐκτόμην	ἐτῐ́κτου	ἐτῐ́κτετο	ἐτῐ́κτεσθον	ἐτῐκτέσθην	ἐτῐκτόμεθᾰ	ἐτῐ́κτεσθε	ἐτῐ́κτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: τῐ́κτον, τῐκτόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́κτον	τῐ́κτες	τῐ́κτε(ν)	τῐ́κτετον	τῐκτέτην	τῐ́κτομεν	τῐ́κτετε	τῐ́κτον
middle/ passive	indicative	τῐκτόμην	τῐ́κτου	τῐ́κτετο	τῐ́κτεσθον	τῐκτέσθην	τῐκτόμε(σ)θᾰ	τῐ́κτεσθε	τῐ́κτοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τέξω, τέξομαι, τεχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέξω	τέξεις	τέξει	τέξετον	τέξετον	τέξομεν	τέξετε	τέξουσῐ(ν)
	optative	τέξοιμῐ	τέξοις	τέξοι	τέξοιτον	τεξοίτην	τέξοιμεν	τέξοιτε	τέξοιεν
middle	indicative	τέξομαι	τέξῃ / τέξει	τέξεται	τέξεσθον	τέξεσθον	τεξόμεθᾰ	τέξεσθε	τέξονται
	optative	τεξοίμην	τέξοιο	τέξοιτο	τέξοισθον	τεξοίσθην	τεξοίμεθᾰ	τέξοισθε	τέξοιντο
passive	indicative	τεχθήσομαι	τεχθήσῃ	τεχθήσεται	τεχθήσεσθον	τεχθήσεσθον	τεχθησόμεθᾰ	τεχθήσεσθε	τεχθήσονται
	optative	τεχθησοίμην	τεχθήσοιο	τεχθήσοιτο	τεχθήσοισθον	τεχθησοίσθην	τεχθησοίμεθᾰ	τεχθήσοισθε	τεχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τέξειν			τέξεσθαι		τεχθήσεσθαι
participle	m	τέξων			τεξόμενος		τεχθησόμενος
	f	τέξουσᾰ			τεξομένη		τεχθησομένη
	n	τέξον			τεξόμενον		τεχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτεκον, ἐτεκόμην, ἐτέχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτεκον	ἔτεκες	ἔτεκε(ν)	ἐτέκετον	ἐτεκέτην	ἐτέκομεν	ἐτέκετε	ἔτεκον
	subjunctive	τέκω	τέκῃς	τέκῃ	τέκητον	τέκητον	τέκωμεν	τέκητε	τέκωσῐ(ν)
	optative	τέκοιμῐ	τέκοις	τέκοι	τέκοιτον	τεκοίτην	τέκοιμεν	τέκοιτε	τέκοιεν
	imperative		τέκε	τεκέτω	τέκετον	τεκέτων		τέκετε	τεκόντων
middle	indicative	ἐτεκόμην	ἐτέκου	ἐτέκετο	ἐτέκεσθον	ἐτεκέσθην	ἐτεκόμεθᾰ	ἐτέκεσθε	ἐτέκοντο
	subjunctive	τέκωμαι	τέκῃ	τέκηται	τέκησθον	τέκησθον	τεκώμεθᾰ	τέκησθε	τέκωνται
	optative	τεκοίμην	τέκοιο	τέκοιτο	τέκοισθον	τεκοίσθην	τεκοίμεθᾰ	τέκοισθε	τέκοιντο
	imperative		τεκοῦ	τεκέσθω	τέκεσθον	τεκέσθων		τέκεσθε	τεκέσθων
passive	indicative	ἐτέχθην	ἐτέχθης	ἐτέχθη	ἐτέχθητον	ἐτεχθήτην	ἐτέχθημεν	ἐτέχθητε	ἐτέχθησᾰν
	subjunctive	τεχθῶ	τεχθῇς	τεχθῇ	τεχθῆτον	τεχθῆτον	τεχθῶμεν	τεχθῆτε	τεχθῶσῐ(ν)
	optative	τεχθείην	τεχθείης	τεχθείη	τεχθεῖτον / τεχθείητον	τεχθείτην / τεχθειήτην	τεχθεῖμεν / τεχθείημεν	τεχθεῖτε / τεχθείητε	τεχθεῖεν / τεχθείησᾰν
	imperative		τέχθητῐ	τεχθήτω	τέχθητον	τεχθήτων		τέχθητε	τεχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεκεῖν			τεκέσθαι		τεχθῆναι
participle	m	τεκών			τεκόμενος		τεχθείς
	f	τεκοῦσᾰ			τεκομένη		τεχθεῖσᾰ
	n	τεκόν			τεκόμενον		τεχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: τέκον, τεκόμην, τέχθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέκον	τέκες	τέκε(ν)	τέκετον	τεκέτην	τέκομεν	τέκετε	τέκον
	subjunctive	τέκω, τέκωμῐ	τέκῃς, τέκῃσθᾰ	τέκῃ, τέκῃσῐ	τέκητον	τέκητον	τέκωμεν	τέκητε	τέκωσῐ(ν)
	optative	τέκοιμῐ	τέκοις / τέκοισθᾰ	τέκοι	τεκεῖτον	τεκείτην	τεκεῖμεν	τεκεῖτε	τεκεῖεν
	imperative		τέκε	τεκέτω	τέκετον	τεκέτων		τέκετε	τεκόντων
middle	indicative	τεκόμην	τέκεο	τέκετο	τέκεσθον	τεκέσθην	τεκόμε(σ)θᾰ	τέκεσθε	τέκοντο
	subjunctive	τέκωμαι	τέκηαι	τέκηται	τέκησθον	τέκησθον	τεκώμε(σ)θᾰ	τέκησθε	τέκωνται
	optative	τεκοίμην	τέκοιο	τέκοιτο	τέκοισθον	τεκοίσθην	τεκοίμε(σ)θᾰ	τέκοισθε	τεκοίᾰτο
	imperative		τέκεο	τεκέσθω	τέκεσθον	τεκέσθων		τέκεσθε	τεκέσθων
passive	indicative	τέχθην	τέχθης	τέχθη	τέχθητον	τεχθήτην	τέχθημεν	τέχθητε	τέχθησᾰν, τέχθεν
	subjunctive	τεχθῶ	τεχθῇς	τεχθῇ	τεχθῆτον	τεχθῆτον	τεχθῶμεν	τεχθῆτε	τεχθῶσῐ(ν)
	optative	τεχθείην	τεχθείης	τεχθείη	τεχθεῖτον / τεχθείητον	τεχθείτην / τεχθειήτην	τεχθεῖμεν / τεχθείημεν	τεχθεῖτε / τεχθείητε	τέχθειεν / τεχθείησᾰν
	imperative		τέχθητῐ	τεχθήτω	τέχθητον	τεχθήτων		τέχθητε	τεχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεκεῖν / τεκέμεν(αι)			τεκέσθαι		τεχθῆναι / τεχθήμεναι
participle	m	τεκών			τεκόμενος		τεχθείς
	f	τεκοῦσᾰ			τεκομένη		τεχθεῖσᾰ
	n	τεκόν			τεκόμενον		τεχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτοκᾰ, τέτεγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτοκᾰ	τέτοκᾰς	τέτοκε(ν)	τετόκᾰτον	τετόκᾰτον	τετόκᾰμεν	τετόκᾰτε	τετόκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετόκω	τετόκῃς	τετόκῃ	τετόκητον	τετόκητον	τετόκωμεν	τετόκητε	τετόκωσῐ(ν)
	optative	τετόκοιμῐ / τετοκοίην	τετόκοις / τετοκοίης	τετόκοι / τετοκοίη	τετόκοιτον	τετοκοίτην	τετόκοιμεν	τετόκοιτε	τετόκοιεν
	imperative		τέτοκε	τετοκέτω	τετόκετον	τετοκέτων		τετόκετε	τετοκόντων
middle/ passive	indicative	τέτεγμαι	τέτεξαι	τέτεκται	τέτεχθον	τέτεχθον	τετέγμεθᾰ	τέτεχθε	τετέκᾰται
	subjunctive	τετεγμένος ὦ	τετεγμένος ᾖς	τετεγμένος ᾖ	τετεγμένω ἦτον	τετεγμένω ἦτον	τετεγμένοι ὦμεν	τετεγμένοι ἦτε	τετεγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετεγμένος εἴην	τετεγμένος εἴης	τετεγμένος εἴη	τετεγμένω εἴητον / εἶτον	τετεγμένω εἰήτην / εἴτην	τετεγμένοι εἴημεν / εἶμεν	τετεγμένοι εἴητε / εἶτε	τετεγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		τέτεξο	τετέχθω	τέτεχθον	τετέχθων		τέτεχθε	τετέχθων
		active				middle/passive
infinitive		τετοκέναι				τετέχθαι
participle	m	τετοκώς				τετεγμένος
	f	τετοκυῖᾰ				τετεγμένη
	n	τετοκός				τετεγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετόκειν / ἐτετόκη, ἐτετέγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετόκειν / ἐτετόκη	ἐτετόκεις / ἐτετόκης	ἐτετόκει(ν)	ἐτετόκετον	ἐτετοκέτην	ἐτετόκεμεν	ἐτετόκετε	ἐτετόκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετέγμην	ἐτέτεξο	ἐτέτεκτο	ἐτέτεχθον	ἐτετέχθην	ἐτετέγμεθᾰ	ἐτέτεχθε	ἐτετέκᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• τέκνον (téknon)
• τέκος (tékos)
• τόκος (tókos)

References

• “τίκτω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τίκτω”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τίκτω”, in Autenrieth, Georg (1891), A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τίκτω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001), A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• τίκτω in Cunliffe, Richard J. (1924), A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τίκτω”, in Slater, William J. (1969), Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5088 in Strong, James (1979), Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Beekes, Robert S. P. (2010), Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN