More information Root ...
Close
Verb
حَسَمَ • (ḥasama) I (non-past يَحْسِمُ (yaḥsimu), verbal noun حَسْم (ḥasm))
- to cut
- literally to cut, to incise
- to resolve, to settle, to conclude
- to discount, to deduct
Conjugation
More information verbal noun الْمَصْدَر, active participle اِسْم الْفَاعِل ...
Conjugation of حَسَمَ (I, sound, a ~ i, full passive (?), verbal noun حَسْم)
verbal noun الْمَصْدَر |
حَسْم ḥasm |
active participle اِسْم الْفَاعِل |
حَاسِم ḥāsim |
passive participle اِسْم الْمَفْعُول |
مَحْسُوم maḥsūm |
|
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم |
|
singular الْمُفْرَد |
|
dual الْمُثَنَّى |
|
plural الْجَمْع |
|
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m |
حَسَمْتُ ḥasamtu |
حَسَمْتَ ḥasamta |
حَسَمَ ḥasama |
حَسَمْتُمَا ḥasamtumā |
حَسَمَا ḥasamā |
حَسَمْنَا ḥasamnā |
حَسَمْتُمْ ḥasamtum |
حَسَمُوا ḥasamū |
f |
حَسَمْتِ ḥasamti |
حَسَمَتْ ḥasamat |
حَسَمَتَا ḥasamatā |
حَسَمْتُنَّ ḥasamtunna |
حَسَمْنَ ḥasamna |
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m |
أَحْسِمُ ʔaḥsimu |
تَحْسِمُ taḥsimu |
يَحْسِمُ yaḥsimu |
تَحْسِمَانِ taḥsimāni |
يَحْسِمَانِ yaḥsimāni |
نَحْسِمُ naḥsimu |
تَحْسِمُونَ taḥsimūna |
يَحْسِمُونَ yaḥsimūna |
f |
تَحْسِمِينَ taḥsimīna |
تَحْسِمُ taḥsimu |
تَحْسِمَانِ taḥsimāni |
تَحْسِمْنَ taḥsimna |
يَحْسِمْنَ yaḥsimna |
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m |
أَحْسِمَ ʔaḥsima |
تَحْسِمَ taḥsima |
يَحْسِمَ yaḥsima |
تَحْسِمَا taḥsimā |
يَحْسِمَا yaḥsimā |
نَحْسِمَ naḥsima |
تَحْسِمُوا taḥsimū |
يَحْسِمُوا yaḥsimū |
f |
تَحْسِمِي taḥsimī |
تَحْسِمَ taḥsima |
تَحْسِمَا taḥsimā |
تَحْسِمْنَ taḥsimna |
يَحْسِمْنَ yaḥsimna |
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m |
أَحْسِمْ ʔaḥsim |
تَحْسِمْ taḥsim |
يَحْسِمْ yaḥsim |
تَحْسِمَا taḥsimā |
يَحْسِمَا yaḥsimā |
نَحْسِمْ naḥsim |
تَحْسِمُوا taḥsimū |
يَحْسِمُوا yaḥsimū |
f |
تَحْسِمِي taḥsimī |
تَحْسِمْ taḥsim |
تَحْسِمَا taḥsimā |
تَحْسِمْنَ taḥsimna |
يَحْسِمْنَ yaḥsimna |
imperative الْأَمْر |
m |
|
اِحْسِمْ iḥsim |
|
اِحْسِمَا iḥsimā |
|
|
اِحْسِمُوا iḥsimū |
|
f |
اِحْسِمِي iḥsimī |
اِحْسِمْنَ iḥsimna |
|
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول |
|
singular الْمُفْرَد |
|
dual الْمُثَنَّى |
|
plural الْجَمْع |
|
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m |
حُسِمْتُ ḥusimtu |
حُسِمْتَ ḥusimta |
حُسِمَ ḥusima |
حُسِمْتُمَا ḥusimtumā |
حُسِمَا ḥusimā |
حُسِمْنَا ḥusimnā |
حُسِمْتُمْ ḥusimtum |
حُسِمُوا ḥusimū |
f |
حُسِمْتِ ḥusimti |
حُسِمَتْ ḥusimat |
حُسِمَتَا ḥusimatā |
حُسِمْتُنَّ ḥusimtunna |
حُسِمْنَ ḥusimna |
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m |
أُحْسَمُ ʔuḥsamu |
تُحْسَمُ tuḥsamu |
يُحْسَمُ yuḥsamu |
تُحْسَمَانِ tuḥsamāni |
يُحْسَمَانِ yuḥsamāni |
نُحْسَمُ nuḥsamu |
تُحْسَمُونَ tuḥsamūna |
يُحْسَمُونَ yuḥsamūna |
f |
تُحْسَمِينَ tuḥsamīna |
تُحْسَمُ tuḥsamu |
تُحْسَمَانِ tuḥsamāni |
تُحْسَمْنَ tuḥsamna |
يُحْسَمْنَ yuḥsamna |
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m |
أُحْسَمَ ʔuḥsama |
تُحْسَمَ tuḥsama |
يُحْسَمَ yuḥsama |
تُحْسَمَا tuḥsamā |
يُحْسَمَا yuḥsamā |
نُحْسَمَ nuḥsama |
تُحْسَمُوا tuḥsamū |
يُحْسَمُوا yuḥsamū |
f |
تُحْسَمِي tuḥsamī |
تُحْسَمَ tuḥsama |
تُحْسَمَا tuḥsamā |
تُحْسَمْنَ tuḥsamna |
يُحْسَمْنَ yuḥsamna |
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m |
أُحْسَمْ ʔuḥsam |
تُحْسَمْ tuḥsam |
يُحْسَمْ yuḥsam |
تُحْسَمَا tuḥsamā |
يُحْسَمَا yuḥsamā |
نُحْسَمْ nuḥsam |
تُحْسَمُوا tuḥsamū |
يُحْسَمُوا yuḥsamū |
f |
تُحْسَمِي tuḥsamī |
تُحْسَمْ tuḥsam |
تُحْسَمَا tuḥsamā |
تُحْسَمْنَ tuḥsamna |
يُحْسَمْنَ yuḥsamna |
Close
Noun
حَسْم • (ḥasm) m (plural حُسُوم (ḥusūm))
- verbal noun of حَسَمَ (ḥasama) (form I)
- decisiveness
- deduction, discount
Declension
More information singular, basic singular triptote ...
Declension of noun حَسْم (ḥasm)
singular |
basic singular triptote |
indefinite |
definite |
construct |
informal |
حَسْم ḥasm |
الْحَسْم al-ḥasm |
حَسْم ḥasm |
nominative |
حَسْمٌ ḥasmun |
الْحَسْمُ al-ḥasmu |
حَسْمُ ḥasmu |
accusative |
حَسْمًا ḥasman |
الْحَسْمَ al-ḥasma |
حَسْمَ ḥasma |
genitive |
حَسْمٍ ḥasmin |
الْحَسْمِ al-ḥasmi |
حَسْمِ ḥasmi |
dual |
indefinite |
definite |
construct |
informal |
حَسْمَيْن ḥasmayn |
الْحَسْمَيْن al-ḥasmayn |
حَسْمَيْ ḥasmay |
nominative |
حَسْمَانِ ḥasmāni |
الْحَسْمَانِ al-ḥasmāni |
حَسْمَا ḥasmā |
accusative |
حَسْمَيْنِ ḥasmayni |
الْحَسْمَيْنِ al-ḥasmayni |
حَسْمَيْ ḥasmay |
genitive |
حَسْمَيْنِ ḥasmayni |
الْحَسْمَيْنِ al-ḥasmayni |
حَسْمَيْ ḥasmay |
plural |
basic broken plural triptote |
indefinite |
definite |
construct |
informal |
حُسُوم ḥusūm |
الْحُسُوم al-ḥusūm |
حُسُوم ḥusūm |
nominative |
حُسُومٌ ḥusūmun |
الْحُسُومُ al-ḥusūmu |
حُسُومُ ḥusūmu |
accusative |
حُسُومًا ḥusūman |
الْحُسُومَ al-ḥusūma |
حُسُومَ ḥusūma |
genitive |
حُسُومٍ ḥusūmin |
الْحُسُومِ al-ḥusūmi |
حُسُومِ ḥusūmi |
Close
References
- Dozy, Reinhart Pieter Anne (1881), “حسم”, in Supplément aux dictionnaires arabes (in French), volume 1, Leiden: E. J. Brill, pages 286–287
- Freytag, Georg (1830), “حسم”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum (in Latin), volume 1, Halle: C. A. Schwetschke, page 380
- Lane, Edward William (1863-1893), “حسم”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate, page 569.
- Wehr, Hans with Kropfitsch, Lorenz (1985), “حسم”, in Arabisches Wörterbuch für die Schriftsprache der Gegenwart (in German), 5th edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz, published 2011, →ISBN, page 257