چین

See also: حين, خين, جئن, جین, and خین

Central Kurdish

Proper noun

Northern Kurdish	Çîn
Central Kurdish	چین (çîn)

چین (çîn)

1. China (a country in Asia)

Khalaj

Noun

چین (çîin) (definite accusative چینی, plural چینلَر)

1. Arabic spelling of çîin (“shoulder”)

Declension

Declension of چین

	singular	plural
nominative	چین	چینلَر
genitive	چینۆݧ	چینلَریݧ
dative	چینکه	چینلَرکه
definite accusative	چینۆ	چینلَری
locative	چینچه	چینلَرچه
ablative	چینده	چینلَرده
instrumental	چینله	چینلَرله
equative	چینوارا	چینلَروارا

Old Anatolian Turkish

Etymology 1

Inherited from Proto-Turkic *čïn, from Middle Chinese 真 (tsyin, “true; real”). Compare Old Uyghur [script needed] (čïn, “true, real”), Bashkir ысын (ısın), Tatar чын (çın), Kazakh шын (şyn), Uzbek chin, Khakas сын (sın),0 Tuvan шын (şın, “true, real”), Yakut дьиҥ (jiñ).

Adjective

چین • (çın)

1. true, real, accurate.

Descendants

• Azerbaijani: çin
• Turkish: (dialectal) çın, çin

Etymology 2

Borrowed from Classical Persian چین (čīn, “China”).

Proper noun

چین • (Çin)

1. China (a country in Asia)

Persian

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): /ˈt͡ʃiːn/

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰiːn]

• (Dari, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰiːn]
  • (Kabuli) IPA^(key): [t͡ʃʰiːn]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [t͡ʃʰin]

• (Iran, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰiːn]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [t͡ʃʰin]

Readings
Classical reading?	čīn
Dari reading?	čīn
Iranian reading?	čin
Tajik reading?	čin

Etymology 1

Persian Wikipedia has an article on:

چین

Wikipedia ^fa

Perhaps lexicalization of the stem چیدن (čidan, “to gather up, to fold, to be put closer together”). Cognate with Khotanese tcāna-, meaning "wrinkle."

Noun

چین • (čin) (plural چین‌ها (čin-hâ))

1. wrinkle
2. crease
3. fold

Etymology 2

Inherited from Middle Persian 𐭰𐭩𐭭 (čīn, “China”), likely from Gandhari 𐨕𐨁𐨣 (cina), from Sanskrit चीन (cīna), likely from Old Chinese 秦 (OC *zin).

Proper noun

Dari	چین
Iranian Persian
Tajik	Чин, Хитой

چین • (čin)

1. China (a country in Asia)

   جمهوری چین ― jomhuri-ye čin ― the Republic of China

   جمهوری خلق چین ― jomhuri-ye xalq-e čin ― the People's Republic of China

2. (obsolete) East Turkestan

Related terms

• چینی (čini)
• چینستان (činestân)
• ماچین (mâčin) / مهاچین (mahâčin)
• چین و ماچین (čin-o-mâčin)

Urdu

Etymology 1

Inherited from Sanskrit शान्ति (śānti). Doublet of شانتی (śānti).

Pronunciation

• (Standard Urdu) IPA^(key): /t͡ʃɛːn/

• Audio (Pakistan):

  (file)

• Rhymes: -ɛːn

Noun

چَین • (cain) m (Hindi spelling चैन)

1. comfort, tranquility, at rest, quiet, peace

   Synonyms: امن (amn), سکون (sukūn), آرام (ārām)

Declension

Declension of چین

	singular	plural
direct	چین (chain)	چین (chain)
oblique	چین (chain)	چینوں (chainõ)
vocative	چین (chain)	چینو (chaino)

Etymology 2

Borrowed from English chain.

Pronunciation 1

• (Standard Urdu) IPA^(key): /t͡ʃeːn/

• Audio (Pakistan):

  (file)

• Rhymes: -eːn

Noun

چین • (cen) f (Hindi spelling चैन)

1. a golden chain (a piece of jewellery)
2. (literally) chain

   Synonym: زنجیر (zanjīr)

Declension

Declension of چین

	singular	plural
direct	چین (chen)	چینیں (chenẽ)
oblique	چین (chen)	چینوں (chenõ)
vocative	چین (chen)	چینو (cheno)

Pronunciation 2

• (Standard Urdu) IPA^(key): /t͡ʃiːn/

• Audio (Pakistan):

  (file)

• Rhymes: -iːn

Etymology 3

Borrowed from Sanskrit चीन (cīna). Possibly influenced by Classical Persian چین (čīn, “China”).

Proper noun

Urdu Wikipedia has an article on:

چین

Wikipedia ^ur

Picture dictionary

برصغیر پاک و ہند

افغانستان

کشمیر

پنجاب

پاکستان

بلوچستان

سندھ

ہریانہ

راجستھان

گجرات

ہماچل پردیش

اتر کھنڈ

اُتّر
پردیش

بہار

جھارکھنڈ

مدھیہ پردیش

مہاراشٹرا

چھتیس
گڑھ

اوڈیشہ

مغربی
بنگال

تلنگانہ

کرناٹک

آندھرا پردیش

کیرلا

تامل
ناڈو

بھارت

نیپال

بھوٹان

اروناچل
پردیش

آسام

بنگلہ
دیش

سری
لنکا

مالدیپ

جزائر
انڈمان

چین

برما

دہلی پاکستان بنگلہ دیش مشرق وسطی

چِین • (cīn) m (Hindi spelling चीन)

1. China (a country in Asia)
2. Sino-

   پاک چین سرحد ― pāk cīn sarḥad ― Sino-Pak border

3. CHN, China (ISO)

Etymology 4

Borrowed from Classical Persian چین (čīn, “wrinkle”).

Noun

چِین • (cīn) m (Hindi spelling चीन)

1. frown, pucker, wrinkle

Declension

Declension of چین

	singular	plural
direct	چین (cīn)	چین (cīn)
oblique	چین (cīn)	چینوں (cīnõ)
vocative	چین (cīn)	چینو (cīno)

References

• “چین”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
• “چین”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.

Ushojo

Adverb

چین (čīn)

1. now, right now