ἀπαιτέω

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓πο- (ăpo-, “from, back”) +‎ αἰτέω (aitéō, “to ask, beg”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pai̯.té.ɔː/ → /a.pɛˈte.o/ → /a.peˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pai̯.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pɛˈte.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pɛˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.peˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.peˈte.o/

Verb

ᾰ̓παιτέω • (ăpaitéō)

1. (transitive) to demand back, demand in payment
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.2.3:

     πέμψαντά δὲ τὸν Κόλχων βασιλέα ἐς τὴν Ἑλλάδα κήρυκα […] ἀπαιτέειν τὴν θυγατέρα.

     pémpsantá dè tòn Kólkhōn basiléa es tḕn Helláda kḗruka […] apaitéein tḕn thugatéra.

     The Colchian king sent a herald to Greece […] to demand his daughter back.

2. (transitive) to require
   • 1 CE – 100 CE, Aretaeus, De Curatione Acutorum Morborum 1.10
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Agis 16
   • 100 CE – 200 CE, Aelianus Tacticus, On Tactical Arrays of the Greeks 15.1
3. (passive voice)
   1. (of persons, transitive) to have something demanded of one
   2. (of persons, intransitive) to yield to a request
   3. (of things, intransitive) to be demanded

Inflection

   Present: ᾰ̓παιτέω, ᾰ̓παιτέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓παιτέω	ᾰ̓παιτέεις	ᾰ̓παιτέει	ᾰ̓παιτέετον	ᾰ̓παιτέετον	ᾰ̓παιτέομεν	ᾰ̓παιτέετε	ᾰ̓παιτέουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓παιτέω	ᾰ̓παιτέῃς	ᾰ̓παιτέῃ	ᾰ̓παιτέητον	ᾰ̓παιτέητον	ᾰ̓παιτέωμεν	ᾰ̓παιτέητε	ᾰ̓παιτέωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓παιτέοιμῐ	ᾰ̓παιτέοις	ᾰ̓παιτέοι	ᾰ̓παιτέοιτον	ᾰ̓παιτεοίτην	ᾰ̓παιτέοιμεν	ᾰ̓παιτέοιτε	ᾰ̓παιτέοιεν
	imperative		ᾰ̓παίτεε	ᾰ̓παιτεέτω	ᾰ̓παιτέετον	ᾰ̓παιτεέτων		ᾰ̓παιτέετε	ᾰ̓παιτεόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓παιτέομαι	ᾰ̓παιτέῃ / ᾰ̓παιτέει	ᾰ̓παιτέεται	ᾰ̓παιτέεσθον	ᾰ̓παιτέεσθον	ᾰ̓παιτεόμεθᾰ	ᾰ̓παιτέεσθε	ᾰ̓παιτέονται
	subjunctive	ᾰ̓παιτέωμαι	ᾰ̓παιτέῃ	ᾰ̓παιτέηται	ᾰ̓παιτέησθον	ᾰ̓παιτέησθον	ᾰ̓παιτεώμεθᾰ	ᾰ̓παιτέησθε	ᾰ̓παιτέωνται
	optative	ᾰ̓παιτεοίμην	ᾰ̓παιτέοιο	ᾰ̓παιτέοιτο	ᾰ̓παιτέοισθον	ᾰ̓παιτεοίσθην	ᾰ̓παιτεοίμεθᾰ	ᾰ̓παιτέοισθε	ᾰ̓παιτέοιντο
	imperative		ᾰ̓παιτέου	ᾰ̓παιτεέσθω	ᾰ̓παιτέεσθον	ᾰ̓παιτεέσθων		ᾰ̓παιτέεσθε	ᾰ̓παιτεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓παιτέειν				ᾰ̓παιτέεσθαι
participle	m	ᾰ̓παιτέων				ᾰ̓παιτεόμενος
	f	ᾰ̓παιτέουσᾰ				ᾰ̓παιτεομένη
	n	ᾰ̓παιτέον				ᾰ̓παιτεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ᾰ̓παιτῶ, ᾰ̓παιτοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓παιτῶ	ᾰ̓παιτεῖς	ᾰ̓παιτεῖ	ᾰ̓παιτεῖτον	ᾰ̓παιτεῖτον	ᾰ̓παιτοῦμεν	ᾰ̓παιτεῖτε	ᾰ̓παιτοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓παιτῶ	ᾰ̓παιτῇς	ᾰ̓παιτῇ	ᾰ̓παιτῆτον	ᾰ̓παιτῆτον	ᾰ̓παιτῶμεν	ᾰ̓παιτῆτε	ᾰ̓παιτῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓παιτοίην / ᾰ̓παιτοῖμῐ	ᾰ̓παιτοίης / ᾰ̓παιτοῖς	ᾰ̓παιτοίη / ᾰ̓παιτοῖ	ᾰ̓παιτοῖτον / ᾰ̓παιτοίητον	ᾰ̓παιτοίτην / ᾰ̓παιτοιήτην	ᾰ̓παιτοῖμεν / ᾰ̓παιτοίημεν	ᾰ̓παιτοῖτε / ᾰ̓παιτοίητε	ᾰ̓παιτοῖεν / ᾰ̓παιτοίησᾰν
	imperative		ᾰ̓παίτει	ᾰ̓παιτείτω	ᾰ̓παιτεῖτον	ᾰ̓παιτείτων		ᾰ̓παιτεῖτε	ᾰ̓παιτούντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓παιτοῦμαι	ᾰ̓παιτεῖ, ᾰ̓παιτῇ	ᾰ̓παιτεῖται	ᾰ̓παιτεῖσθον	ᾰ̓παιτεῖσθον	ᾰ̓παιτούμεθᾰ	ᾰ̓παιτεῖσθε	ᾰ̓παιτοῦνται
	subjunctive	ᾰ̓παιτῶμαι	ᾰ̓παιτῇ	ᾰ̓παιτῆται	ᾰ̓παιτῆσθον	ᾰ̓παιτῆσθον	ᾰ̓παιτώμεθᾰ	ᾰ̓παιτῆσθε	ᾰ̓παιτῶνται
	optative	ᾰ̓παιτοίμην	ᾰ̓παιτοῖο	ᾰ̓παιτοῖτο	ᾰ̓παιτοῖσθον	ᾰ̓παιτοίσθην	ᾰ̓παιτοίμεθᾰ	ᾰ̓παιτοῖσθε	ᾰ̓παιτοῖντο
	imperative		ᾰ̓παιτοῦ	ᾰ̓παιτείσθω	ᾰ̓παιτεῖσθον	ᾰ̓παιτείσθων		ᾰ̓παιτεῖσθε	ᾰ̓παιτείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓παιτεῖν				ᾰ̓παιτεῖσθαι
participle	m	ᾰ̓παιτῶν				ᾰ̓παιτούμενος
	f	ᾰ̓παιτοῦσᾰ				ᾰ̓παιτουμένη
	n	ᾰ̓παιτοῦν				ᾰ̓παιτούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾰ̓πῄτεον, ᾰ̓πῃτεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πῄτεον	ᾰ̓πῄτεες	ᾰ̓πῄτεε(ν)	ᾰ̓πῃτέετον	ᾰ̓πῃτεέτην	ᾰ̓πῃτέομεν	ᾰ̓πῃτέετε	ᾰ̓πῄτεον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓πῃτεόμην	ᾰ̓πῃτέου	ᾰ̓πῃτέετο	ᾰ̓πῃτέεσθον	ᾰ̓πῃτεέσθην	ᾰ̓πῃτεόμεθᾰ	ᾰ̓πῃτέεσθε	ᾰ̓πῃτέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾰ̓πῄτουν, ᾰ̓πῃτούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πῄτουν	ᾰ̓πῄτεις	ᾰ̓πῄτει	ᾰ̓πῃτεῖτον	ᾰ̓πῃτείτην	ᾰ̓πῃτοῦμεν	ᾰ̓πῃτεῖτε	ᾰ̓πῄτουν
middle/ passive	indicative	ᾰ̓πῃτούμην	ᾰ̓πῃτοῦ	ᾰ̓πῃτεῖτο	ᾰ̓πῃτεῖσθον	ᾰ̓πῃτείσθην	ᾰ̓πῃτούμεθᾰ	ᾰ̓πῃτεῖσθε	ᾰ̓πῃτοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ᾰ̓παιτήσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓παιτήσω	ᾰ̓παιτήσεις	ᾰ̓παιτήσει	ᾰ̓παιτήσετον	ᾰ̓παιτήσετον	ᾰ̓παιτήσομεν	ᾰ̓παιτήσετε	ᾰ̓παιτήσουσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓παιτήσοιμῐ	ᾰ̓παιτήσοις	ᾰ̓παιτήσοι	ᾰ̓παιτήσοιτον	ᾰ̓παιτησοίτην	ᾰ̓παιτήσοιμεν	ᾰ̓παιτήσοιτε	ᾰ̓παιτήσοιεν
		active
infinitive		ᾰ̓παιτήσειν
participle	m	ᾰ̓παιτήσων
	f	ᾰ̓παιτήσουσᾰ
	n	ᾰ̓παιτῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ᾰ̓πῄτησᾰ, ᾰ̓πῃτήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πῄτησᾰ	ᾰ̓πῄτησᾰς	ᾰ̓πῄτησε(ν)	ᾰ̓πῃτήσᾰτον	ᾰ̓πῃτησᾰ́την	ᾰ̓πῃτήσᾰμεν	ᾰ̓πῃτήσᾰτε	ᾰ̓πῄτησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓παιτήσω	ᾰ̓παιτήσῃς	ᾰ̓παιτήσῃ	ᾰ̓παιτήσητον	ᾰ̓παιτήσητον	ᾰ̓παιτήσωμεν	ᾰ̓παιτήσητε	ᾰ̓παιτήσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓παιτήσαιμῐ	ᾰ̓παιτήσειᾰς / ᾰ̓παιτήσαις	ᾰ̓παιτήσειε(ν) / ᾰ̓παιτήσαι	ᾰ̓παιτήσαιτον	ᾰ̓παιτησαίτην	ᾰ̓παιτήσαιμεν	ᾰ̓παιτήσαιτε	ᾰ̓παιτήσειᾰν / ᾰ̓παιτήσαιεν
	imperative		ᾰ̓παίτησον	ᾰ̓παιτησᾰ́τω	ᾰ̓παιτήσᾰτον	ᾰ̓παιτησᾰ́των		ᾰ̓παιτήσᾰτε	ᾰ̓παιτησᾰ́ντων
passive	indicative	ᾰ̓πῃτήθην	ᾰ̓πῃτήθης	ᾰ̓πῃτήθη	ᾰ̓πῃτήθητον	ᾰ̓πῃτηθήτην	ᾰ̓πῃτήθημεν	ᾰ̓πῃτήθητε	ᾰ̓πῃτήθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓παιτηθῶ	ᾰ̓παιτηθῇς	ᾰ̓παιτηθῇ	ᾰ̓παιτηθῆτον	ᾰ̓παιτηθῆτον	ᾰ̓παιτηθῶμεν	ᾰ̓παιτηθῆτε	ᾰ̓παιτηθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓παιτηθείην	ᾰ̓παιτηθείης	ᾰ̓παιτηθείη	ᾰ̓παιτηθεῖτον / ᾰ̓παιτηθείητον	ᾰ̓παιτηθείτην / ᾰ̓παιτηθειήτην	ᾰ̓παιτηθεῖμεν / ᾰ̓παιτηθείημεν	ᾰ̓παιτηθεῖτε / ᾰ̓παιτηθείητε	ᾰ̓παιτηθεῖεν / ᾰ̓παιτηθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓παιτήθητῐ	ᾰ̓παιτηθήτω	ᾰ̓παιτήθητον	ᾰ̓παιτηθήτων		ᾰ̓παιτήθητε	ᾰ̓παιτηθέντων
		active					passive
infinitive		ᾰ̓παιτῆσαι					ᾰ̓παιτηθῆναι
participle	m	ᾰ̓παιτήσᾱς					ᾰ̓παιτηθείς
	f	ᾰ̓παιτήσᾱσᾰ					ᾰ̓παιτηθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓παιτῆσᾰν					ᾰ̓παιτηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ᾰ̓πῄτηκᾰ, ᾰ̓πῄτημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πῄτηκᾰ	ᾰ̓πῄτηκᾰς	ᾰ̓πῄτηκε(ν)	ᾰ̓πῃτήκᾰτον	ᾰ̓πῃτήκᾰτον	ᾰ̓πῃτήκᾰμεν	ᾰ̓πῃτήκᾰτε	ᾰ̓πῃτήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓πῃτήκω	ᾰ̓πῃτήκῃς	ᾰ̓πῃτήκῃ	ᾰ̓πῃτήκητον	ᾰ̓πῃτήκητον	ᾰ̓πῃτήκωμεν	ᾰ̓πῃτήκητε	ᾰ̓πῃτήκωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓πῃτήκοιμῐ / ᾰ̓πῃτηκοίην	ᾰ̓πῃτήκοις / ᾰ̓πῃτηκοίης	ᾰ̓πῃτήκοι / ᾰ̓πῃτηκοίη	ᾰ̓πῃτήκοιτον	ᾰ̓πῃτηκοίτην	ᾰ̓πῃτήκοιμεν	ᾰ̓πῃτήκοιτε	ᾰ̓πῃτήκοιεν
	imperative		ᾰ̓πῄτηκε	ᾰ̓πῃτηκέτω	ᾰ̓πῃτήκετον	ᾰ̓πῃτηκέτων		ᾰ̓πῃτήκετε	ᾰ̓πῃτηκόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓πῄτημαι	ᾰ̓πῄτησαι	ᾰ̓πῄτηται	ᾰ̓πῄτησθον	ᾰ̓πῄτησθον	ᾰ̓πῃτήμεθᾰ	ᾰ̓πῄτησθε	ᾰ̓πῄτηνται
	subjunctive	ᾰ̓πῃτημένος ὦ	ᾰ̓πῃτημένος ᾖς	ᾰ̓πῃτημένος ᾖ	ᾰ̓πῃτημένω ἦτον	ᾰ̓πῃτημένω ἦτον	ᾰ̓πῃτημένοι ὦμεν	ᾰ̓πῃτημένοι ἦτε	ᾰ̓πῃτημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓πῃτημένος εἴην	ᾰ̓πῃτημένος εἴης	ᾰ̓πῃτημένος εἴη	ᾰ̓πῃτημένω εἴητον / εἶτον	ᾰ̓πῃτημένω εἰήτην / εἴτην	ᾰ̓πῃτημένοι εἴημεν / εἶμεν	ᾰ̓πῃτημένοι εἴητε / εἶτε	ᾰ̓πῃτημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ᾰ̓πῄτησο	ᾰ̓πῃτήσθω	ᾰ̓πῄτησθον	ᾰ̓πῃτήσθων		ᾰ̓πῄτησθε	ᾰ̓πῃτήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓πῃτηκέναι				ᾰ̓πῃτῆσθαι
participle	m	ᾰ̓πῃτηκώς				ᾰ̓πῃτημένος
	f	ᾰ̓πῃτηκυῖᾰ				ᾰ̓πῃτημένη
	n	ᾰ̓πῃτηκός				ᾰ̓πῃτημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ᾰ̓νᾰπαίτητος (ănăpaítētos)
• ᾰ̓νταπαιτέω (ăntapaitéō)
• ᾰ̓παίτημᾰ (ăpaítēmă)
• ᾰ̓παιτήσῐμον (ăpaitḗsĭmon)
• ᾰ̓παίτησῐς (ăpaítēsĭs)
• ᾰ̓παιτητέον (ăpaitētéon)
• ᾰ̓παιτητής (ăpaitētḗs)
• ᾰ̓παιτητῐκός (ăpaitētĭkós)
• ᾰ̓παιτῐ́ζω (ăpaitĭ́zō)
• προσᾰπαιτέω (prosăpaitéō)
• σῠνᾰπαιτέω (sŭnăpaitéō)
• ῠ̔περᾰπαιτέω (hŭperăpaitéō)

Descendants

• Greek: απαιτώ (apaitó)

References

• “ἀπαιτέω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀπαιτέω”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀπαιτέω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀπαιτέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• G523 in Strong, James (1979), Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• ἀπαιτέω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011