ἀπογίγνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀπογίνομαι (apogínomai) — Ionic, Koine

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ γίγνομαι (gígnomai).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.ɡí.ɡno.mai̯/ → /a.poˈʝi.ɣno.mɛ/ → /a.poˈʝi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈʝi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈʝi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈʝi.ɣno.me/

Verb

ἀπογίγνομαι • (apogígnomai)

1. to be away from, have no part in [with genitive]
2. to be taken away

   Antonym: προσγίγνομαι (prosgígnomai)

3. to be away, absent
4. to depart from, die out of
5. to be dead
6. to be lost

Inflection

   Present: ἀπογίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπογίγνομαι	ἀπογίγνῃ / ἀπογίγνει	ἀπογίγνεται	ἀπογίγνεσθον	ἀπογίγνεσθον	ἀπογιγνόμεθᾰ	ἀπογίγνεσθε	ἀπογίγνονται
	subjunctive	ἀπογίγνωμαι	ἀπογίγνῃ	ἀπογίγνηται	ἀπογίγνησθον	ἀπογίγνησθον	ἀπογιγνώμεθᾰ	ἀπογίγνησθε	ἀπογίγνωνται
	optative	ἀπογιγνοίμην	ἀπογίγνοιο	ἀπογίγνοιτο	ἀπογίγνοισθον	ἀπογιγνοίσθην	ἀπογιγνοίμεθᾰ	ἀπογίγνοισθε	ἀπογίγνοιντο
	imperative		ἀπογίγνου	ἀπογιγνέσθω	ἀπογίγνεσθον	ἀπογιγνέσθων		ἀπογίγνεσθε	ἀπογιγνέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπογίγνεσθαι
participle	m					ἀπογιγνόμενος
	f					ἀπογιγνομένη
	n					ἀπογιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπεγιγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπεγιγνόμην	ἀπεγίγνου	ἀπεγίγνετο	ἀπεγίγνεσθον	ἀπεγιγνέσθην	ἀπεγιγνόμεθᾰ	ἀπεγίγνεσθε	ἀπεγίγνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπογενήσομαι, ἀπογενηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπογενήσομαι	ἀπογενήσῃ / ἀπογενήσει	ἀπογενήσεται	ἀπογενήσεσθον	ἀπογενήσεσθον	ἀπογενησόμεθᾰ	ἀπογενήσεσθε	ἀπογενήσονται
	optative	ἀπογενησοίμην	ἀπογενήσοιο	ἀπογενήσοιτο	ἀπογενήσοισθον	ἀπογενησοίσθην	ἀπογενησοίμεθᾰ	ἀπογενήσοισθε	ἀπογενήσοιντο
passive	indicative	ἀπογενηθήσομαι	ἀπογενηθήσῃ	ἀπογενηθήσεται	ἀπογενηθήσεσθον	ἀπογενηθήσεσθον	ἀπογενηθησόμεθᾰ	ἀπογενηθήσεσθε	ἀπογενηθήσονται
	optative	ἀπογενηθησοίμην	ἀπογενηθήσοιο	ἀπογενηθήσοιτο	ἀπογενηθήσοισθον	ἀπογενηθησοίσθην	ἀπογενηθησοίμεθᾰ	ἀπογενηθήσοισθε	ἀπογενηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀπογενήσεσθαι		ἀπογενηθήσεσθαι
participle	m				ἀπογενησόμενος		ἀπογενηθησόμενος
	f				ἀπογενησομένη		ἀπογενηθησομένη
	n				ἀπογενησόμενον		ἀπογενηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπεγενόμην, ἀπεγενήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπεγενόμην	ἀπεγένου	ἀπεγένετο	ἀπεγένεσθον	ἀπεγενέσθην	ἀπεγενόμεθᾰ	ἀπεγένεσθε	ἀπεγένοντο
	subjunctive	ἀπογένωμαι	ἀπογένῃ	ἀπογένηται	ἀπογένησθον	ἀπογένησθον	ἀπογενώμεθᾰ	ἀπογένησθε	ἀπογένωνται
	optative	ἀπογενοίμην	ἀπογένοιο	ἀπογένοιτο	ἀπογένοισθον	ἀπογενοίσθην	ἀπογενοίμεθᾰ	ἀπογένοισθε	ἀπογένοιντο
	imperative		ἀπογενοῦ	ἀπογενέσθω	ἀπογένεσθον	ἀπογενέσθων		ἀπογένεσθε	ἀπογενέσθων
passive	indicative	ἀπεγενήθην	ἀπεγενήθης	ἀπεγενήθη	ἀπεγενήθητον	ἀπεγενηθήτην	ἀπεγενήθημεν	ἀπεγενήθητε	ἀπεγενήθησᾰν
	subjunctive	ἀπογενηθῶ	ἀπογενηθῇς	ἀπογενηθῇ	ἀπογενηθῆτον	ἀπογενηθῆτον	ἀπογενηθῶμεν	ἀπογενηθῆτε	ἀπογενηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπογενηθείην	ἀπογενηθείης	ἀπογενηθείη	ἀπογενηθεῖτον / ἀπογενηθείητον	ἀπογενηθείτην / ἀπογενηθειήτην	ἀπογενηθεῖμεν / ἀπογενηθείημεν	ἀπογενηθεῖτε / ἀπογενηθείητε	ἀπογενηθεῖεν / ἀπογενηθείησᾰν
	imperative		ἀπογενήθητῐ	ἀπογενηθήτω	ἀπογενήθητον	ἀπογενηθήτων		ἀπογενήθητε	ἀπογενηθέντων
					middle		passive
infinitive					ἀπογενέσθαι		ἀπογενηθῆναι
participle	m				ἀπογενόμενος		ἀπογενηθείς
	f				ἀπογενομένη		ἀπογενηθεῖσᾰ
	n				ἀπογενόμενον		ἀπογενηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπογέγονᾰ, ἀπογεγένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπογέγονᾰ	ἀπογέγονᾰς	ἀπογέγονε(ν)	ἀπογεγόνᾰτον	ἀπογεγόνᾰτον	ἀπογεγόνᾰμεν	ἀπογεγόνᾰτε	ἀπογεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπογεγόνω	ἀπογεγόνῃς	ἀπογεγόνῃ	ἀπογεγόνητον	ἀπογεγόνητον	ἀπογεγόνωμεν	ἀπογεγόνητε	ἀπογεγόνωσῐ(ν)
	optative	ἀπογεγόνοιμῐ / ἀπογεγονοίην	ἀπογεγόνοις / ἀπογεγονοίης	ἀπογεγόνοι / ἀπογεγονοίη	ἀπογεγόνοιτον	ἀπογεγονοίτην	ἀπογεγόνοιμεν	ἀπογεγόνοιτε	ἀπογεγόνοιεν
	imperative		ἀπογέγονε	ἀπογεγονέτω	ἀπογεγόνετον	ἀπογεγονέτων		ἀπογεγόνετε	ἀπογεγονόντων
middle/ passive	indicative	ἀπογεγένημαι	ἀπογεγένησαι	ἀπογεγένηται	ἀπογεγένησθον	ἀπογεγένησθον	ἀπογεγενήμεθᾰ	ἀπογεγένησθε	ἀπογεγένηνται
	subjunctive	ἀπογεγενημένος ὦ	ἀπογεγενημένος ᾖς	ἀπογεγενημένος ᾖ	ἀπογεγενημένω ἦτον	ἀπογεγενημένω ἦτον	ἀπογεγενημένοι ὦμεν	ἀπογεγενημένοι ἦτε	ἀπογεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπογεγενημένος εἴην	ἀπογεγενημένος εἴης	ἀπογεγενημένος εἴη	ἀπογεγενημένω εἴητον / εἶτον	ἀπογεγενημένω εἰήτην / εἴτην	ἀπογεγενημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀπογεγενημένοι εἴητε / εἶτε	ἀπογεγενημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀπογεγένησο	ἀπογεγενήσθω	ἀπογεγένησθον	ἀπογεγενήσθων		ἀπογεγένησθε	ἀπογεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπογεγονέναι				ἀπογεγενῆσθαι
participle	m	ἀπογεγονώς				ἀπογεγενημένος
	f	ἀπογεγονυῖᾰ				ἀπογεγενημένη
	n	ἀπογεγονός				ἀπογεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπεγεγόνειν / ἀπεγεγόνη, ἀπεγεγενήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεγεγόνειν / ἀπεγεγόνη	ἀπεγεγόνεις / ἀπεγεγόνης	ἀπεγεγόνει(ν)	ἀπεγεγόνετον	ἀπεγεγονέτην	ἀπεγεγόνεμεν	ἀπεγεγόνετε	ἀπεγεγόνεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεγεγενήμην	ἀπεγεγένησο	ἀπεγεγένητο	ἀπεγεγένησθον	ἀπεγεγενήσθην	ἀπεγεγενήμεθᾰ	ἀπεγεγένησθε	ἀπεγεγένηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: απογίνομαι (apogínomai)

Further reading

• ἀπογίγνομαι in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἀπογίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀπογίγνομαι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• Woodhouse, S. C. (1910), English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • absent idem, page 3.
  • subtract idem, page 833.