ὑποκλέπτω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ κλέπτω (kléptō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.klép.tɔː/ → /y.poˈklep.to/ → /i.poˈklep.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.klép.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈklep.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈklep.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈklep.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈklep.to/

Verb

ὑποκλέπτω • (hupokléptō)

1. to steal, filch
2. to cheat
3. to mislead, keep secret
4. to disguise, conceal

Inflection

   Present: ὑποκλέπτω, ὑποκλέπτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποκλέπτω	ὑποκλέπτεις	ὑποκλέπτει	ὑποκλέπτετον	ὑποκλέπτετον	ὑποκλέπτομεν	ὑποκλέπτετε	ὑποκλέπτουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποκλέπτω	ὑποκλέπτῃς	ὑποκλέπτῃ	ὑποκλέπτητον	ὑποκλέπτητον	ὑποκλέπτωμεν	ὑποκλέπτητε	ὑποκλέπτωσῐ(ν)
	optative	ὑποκλέπτοιμῐ	ὑποκλέπτοις	ὑποκλέπτοι	ὑποκλέπτοιτον	ὑποκλεπτοίτην	ὑποκλέπτοιμεν	ὑποκλέπτοιτε	ὑποκλέπτοιεν
	imperative		ὑπόκλεπτε	ὑποκλεπτέτω	ὑποκλέπτετον	ὑποκλεπτέτων		ὑποκλέπτετε	ὑποκλεπτόντων
middle/ passive	indicative	ὑποκλέπτομαι	ὑποκλέπτῃ / ὑποκλέπτει	ὑποκλέπτεται	ὑποκλέπτεσθον	ὑποκλέπτεσθον	ὑποκλεπτόμεθᾰ	ὑποκλέπτεσθε	ὑποκλέπτονται
	subjunctive	ὑποκλέπτωμαι	ὑποκλέπτῃ	ὑποκλέπτηται	ὑποκλέπτησθον	ὑποκλέπτησθον	ὑποκλεπτώμεθᾰ	ὑποκλέπτησθε	ὑποκλέπτωνται
	optative	ὑποκλεπτοίμην	ὑποκλέπτοιο	ὑποκλέπτοιτο	ὑποκλέπτοισθον	ὑποκλεπτοίσθην	ὑποκλεπτοίμεθᾰ	ὑποκλέπτοισθε	ὑποκλέπτοιντο
	imperative		ὑποκλέπτου	ὑποκλεπτέσθω	ὑποκλέπτεσθον	ὑποκλεπτέσθων		ὑποκλέπτεσθε	ὑποκλεπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποκλέπτειν				ὑποκλέπτεσθαι
participle	m	ὑποκλέπτων				ὑποκλεπτόμενος
	f	ὑποκλέπτουσᾰ				ὑποκλεπτομένη
	n	ὑποκλέπτον				ὑποκλεπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπέκλεπτον, ὑπεκλεπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέκλεπτον	ὑπέκλεπτες	ὑπέκλεπτε(ν)	ὑπεκλέπτετον	ὑπεκλεπτέτην	ὑπεκλέπτομεν	ὑπεκλέπτετε	ὑπέκλεπτον
middle/ passive	indicative	ὑπεκλεπτόμην	ὑπεκλέπτου	ὑπεκλέπτετο	ὑπεκλέπτεσθον	ὑπεκλεπτέσθην	ὑπεκλεπτόμεθᾰ	ὑπεκλέπτεσθε	ὑπεκλέπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑποκλέπτεσκον, ὑποκλεπτεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποκλέπτεσκον	ὑποκλέπτεσκες	ὑποκλέπτεσκε(ν)	ὑποκλεπτέσκετον	ὑποκλεπτεσκέτην	ὑποκλεπτέσκομεν	ὑποκλεπτέσκετε	ὑποκλέπτεσκον
middle/ passive	indicative	ὑποκλεπτεσκόμην	ὑποκλεπτέσκου	ὑποκλεπτέσκετο	ὑποκλεπτέσκεσθον	ὑποκλεπτεσκέσθην	ὑποκλεπτεσκόμεθᾰ	ὑποκλεπτέσκεσθε	ὑποκλεπτέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑποκλέψω, ὑποκλέψομαι, ὑποκλεφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποκλέψω	ὑποκλέψεις	ὑποκλέψει	ὑποκλέψετον	ὑποκλέψετον	ὑποκλέψομεν	ὑποκλέψετε	ὑποκλέψουσῐ(ν)
	optative	ὑποκλέψοιμῐ	ὑποκλέψοις	ὑποκλέψοι	ὑποκλέψοιτον	ὑποκλεψοίτην	ὑποκλέψοιμεν	ὑποκλέψοιτε	ὑποκλέψοιεν
middle	indicative	ὑποκλέψομαι	ὑποκλέψῃ / ὑποκλέψει	ὑποκλέψεται	ὑποκλέψεσθον	ὑποκλέψεσθον	ὑποκλεψόμεθᾰ	ὑποκλέψεσθε	ὑποκλέψονται
	optative	ὑποκλεψοίμην	ὑποκλέψοιο	ὑποκλέψοιτο	ὑποκλέψοισθον	ὑποκλεψοίσθην	ὑποκλεψοίμεθᾰ	ὑποκλέψοισθε	ὑποκλέψοιντο
passive	indicative	ὑποκλεφθήσομαι	ὑποκλεφθήσῃ	ὑποκλεφθήσεται	ὑποκλεφθήσεσθον	ὑποκλεφθήσεσθον	ὑποκλεφθησόμεθᾰ	ὑποκλεφθήσεσθε	ὑποκλεφθήσονται
	optative	ὑποκλεφθησοίμην	ὑποκλεφθήσοιο	ὑποκλεφθήσοιτο	ὑποκλεφθήσοισθον	ὑποκλεφθησοίσθην	ὑποκλεφθησοίμεθᾰ	ὑποκλεφθήσοισθε	ὑποκλεφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑποκλέψειν			ὑποκλέψεσθαι		ὑποκλεφθήσεσθαι
participle	m	ὑποκλέψων			ὑποκλεψόμενος		ὑποκλεφθησόμενος
	f	ὑποκλέψουσᾰ			ὑποκλεψομένη		ὑποκλεφθησομένη
	n	ὑποκλέψον			ὑποκλεψόμενον		ὑποκλεφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑποκλαπήσω, ὑποκλαπήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποκλαπήσω	ὑποκλαπήσεις	ὑποκλαπήσει	ὑποκλαπήσετον	ὑποκλαπήσετον	ὑποκλαπήσομεν	ὑποκλαπήσετε	ὑποκλαπήσουσῐ(ν)
	optative	ὑποκλαπήσοιμῐ	ὑποκλαπήσοις	ὑποκλαπήσοι	ὑποκλαπήσοιτον	ὑποκλαπησοίτην	ὑποκλαπήσοιμεν	ὑποκλαπήσοιτε	ὑποκλαπήσοιεν
middle	indicative	ὑποκλαπήσομαι	ὑποκλαπήσῃ / ὑποκλαπήσει	ὑποκλαπήσεται	ὑποκλαπήσεσθον	ὑποκλαπήσεσθον	ὑποκλαπησόμεθᾰ	ὑποκλαπήσεσθε	ὑποκλαπήσονται
	optative	ὑποκλαπησοίμην	ὑποκλαπήσοιο	ὑποκλαπήσοιτο	ὑποκλαπήσοισθον	ὑποκλαπησοίσθην	ὑποκλαπησοίμεθᾰ	ὑποκλαπήσοισθε	ὑποκλαπήσοιντο
		active			middle
infinitive		ὑποκλαπήσειν			ὑποκλαπήσεσθαι
participle	m	ὑποκλαπήσων			ὑποκλαπησόμενος
	f	ὑποκλαπήσουσᾰ			ὑποκλαπησομένη
	n	ὑποκλαπῆσον			ὑποκλαπησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέκλεψᾰ, ὑπεκλεψᾰ́μην, ὑπεκλέφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέκλεψᾰ	ὑπέκλεψᾰς	ὑπέκλεψε(ν)	ὑπεκλέψᾰτον	ὑπεκλεψᾰ́την	ὑπεκλέψᾰμεν	ὑπεκλέψᾰτε	ὑπέκλεψᾰν
	subjunctive	ὑποκλέψω	ὑποκλέψῃς	ὑποκλέψῃ	ὑποκλέψητον	ὑποκλέψητον	ὑποκλέψωμεν	ὑποκλέψητε	ὑποκλέψωσῐ(ν)
	optative	ὑποκλέψαιμῐ	ὑποκλέψειᾰς / ὑποκλέψαις	ὑποκλέψειε(ν) / ὑποκλέψαι	ὑποκλέψαιτον	ὑποκλεψαίτην	ὑποκλέψαιμεν	ὑποκλέψαιτε	ὑποκλέψειᾰν / ὑποκλέψαιεν
	imperative		ὑπόκλεψον	ὑποκλεψᾰ́τω	ὑποκλέψᾰτον	ὑποκλεψᾰ́των		ὑποκλέψᾰτε	ὑποκλεψᾰ́ντων
middle	indicative	ὑπεκλεψᾰ́μην	ὑπεκλέψω	ὑπεκλέψᾰτο	ὑπεκλέψᾰσθον	ὑπεκλεψᾰ́σθην	ὑπεκλεψᾰ́μεθᾰ	ὑπεκλέψᾰσθε	ὑπεκλέψᾰντο
	subjunctive	ὑποκλέψωμαι	ὑποκλέψῃ	ὑποκλέψηται	ὑποκλέψησθον	ὑποκλέψησθον	ὑποκλεψώμεθᾰ	ὑποκλέψησθε	ὑποκλέψωνται
	optative	ὑποκλεψαίμην	ὑποκλέψαιο	ὑποκλέψαιτο	ὑποκλέψαισθον	ὑποκλεψαίσθην	ὑποκλεψαίμεθᾰ	ὑποκλέψαισθε	ὑποκλέψαιντο
	imperative		ὑπόκλεψαι	ὑποκλεψᾰ́σθω	ὑποκλέψᾰσθον	ὑποκλεψᾰ́σθων		ὑποκλέψᾰσθε	ὑποκλεψᾰ́σθων
passive	indicative	ὑπεκλέφθην	ὑπεκλέφθης	ὑπεκλέφθη	ὑπεκλέφθητον	ὑπεκλεφθήτην	ὑπεκλέφθημεν	ὑπεκλέφθητε	ὑπεκλέφθησᾰν
	subjunctive	ὑποκλεφθῶ	ὑποκλεφθῇς	ὑποκλεφθῇ	ὑποκλεφθῆτον	ὑποκλεφθῆτον	ὑποκλεφθῶμεν	ὑποκλεφθῆτε	ὑποκλεφθῶσῐ(ν)
	optative	ὑποκλεφθείην	ὑποκλεφθείης	ὑποκλεφθείη	ὑποκλεφθεῖτον / ὑποκλεφθείητον	ὑποκλεφθείτην / ὑποκλεφθειήτην	ὑποκλεφθεῖμεν / ὑποκλεφθείημεν	ὑποκλεφθεῖτε / ὑποκλεφθείητε	ὑποκλεφθεῖεν / ὑποκλεφθείησᾰν
	imperative		ὑποκλέφθητῐ	ὑποκλεφθήτω	ὑποκλέφθητον	ὑποκλεφθήτων		ὑποκλέφθητε	ὑποκλεφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὑποκλέψαι			ὑποκλέψᾰσθαι		ὑποκλεφθῆναι
participle	m	ὑποκλέψᾱς			ὑποκλεψᾰ́μενος		ὑποκλεφθείς
	f	ὑποκλέψᾱσᾰ			ὑποκλεψᾰμένη		ὑποκλεφθεῖσᾰ
	n	ὑποκλέψᾰν			ὑποκλεψᾰ́μενον		ὑποκλεφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπεκλάπην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ὑπεκλάπην	ὑπεκλάπης	ὑπεκλάπη	ὑπεκλάπητον	ὑπεκλαπήτην	ὑπεκλάπημεν	ὑπεκλάπητε	ὑπεκλάπησᾰν
	subjunctive	ὑποκλαπῶ	ὑποκλαπῇς	ὑποκλαπῇ	ὑποκλαπῆτον	ὑποκλαπῆτον	ὑποκλαπῶμεν	ὑποκλαπῆτε	ὑποκλαπῶσῐ(ν)
	optative	ὑποκλαπείην	ὑποκλαπείης	ὑποκλαπείη	ὑποκλαπεῖτον / ὑποκλαπείητον	ὑποκλαπείτην / ὑποκλαπειήτην	ὑποκλαπεῖμεν / ὑποκλαπείημεν	ὑποκλαπεῖτε / ὑποκλαπείητε	ὑποκλαπεῖεν / ὑποκλαπείησᾰν
	imperative		ὑποκλάπηθῐ	ὑποκλαπήτω	ὑποκλάπητον	ὑποκλαπήτων		ὑποκλάπητε	ὑποκλαπέντων
							passive
infinitive							ὑποκλαπῆναι
participle	m						ὑποκλαπείς
	f						ὑποκλαπεῖσᾰ
	n						ὑποκλαπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑποκέκλοφᾰ, ὑποκέκλεμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποκέκλοφᾰ	ὑποκέκλοφᾰς	ὑποκέκλοφε(ν)	ὑποκεκλόφᾰτον	ὑποκεκλόφᾰτον	ὑποκεκλόφᾰμεν	ὑποκεκλόφᾰτε	ὑποκεκλόφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποκεκλόφω	ὑποκεκλόφῃς	ὑποκεκλόφῃ	ὑποκεκλόφητον	ὑποκεκλόφητον	ὑποκεκλόφωμεν	ὑποκεκλόφητε	ὑποκεκλόφωσῐ(ν)
	optative	ὑποκεκλόφοιμῐ / ὑποκεκλοφοίην	ὑποκεκλόφοις / ὑποκεκλοφοίης	ὑποκεκλόφοι / ὑποκεκλοφοίη	ὑποκεκλόφοιτον	ὑποκεκλοφοίτην	ὑποκεκλόφοιμεν	ὑποκεκλόφοιτε	ὑποκεκλόφοιεν
	imperative		ὑποκέκλοφε	ὑποκεκλοφέτω	ὑποκεκλόφετον	ὑποκεκλοφέτων		ὑποκεκλόφετε	ὑποκεκλοφόντων
middle/ passive	indicative	ὑποκέκλεμμαι	ὑποκέκλεψαι	ὑποκέκλεπται	ὑποκέκλεφθον	ὑποκέκλεφθον	ὑποκεκλέμμεθᾰ	ὑποκέκλεφθε	ὑποκεκλέπᾰται
	subjunctive	ὑποκεκλεμμένος ὦ	ὑποκεκλεμμένος ᾖς	ὑποκεκλεμμένος ᾖ	ὑποκεκλεμμένω ἦτον	ὑποκεκλεμμένω ἦτον	ὑποκεκλεμμένοι ὦμεν	ὑποκεκλεμμένοι ἦτε	ὑποκεκλεμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑποκεκλεμμένος εἴην	ὑποκεκλεμμένος εἴης	ὑποκεκλεμμένος εἴη	ὑποκεκλεμμένω εἴητον / εἶτον	ὑποκεκλεμμένω εἰήτην / εἴτην	ὑποκεκλεμμένοι εἴημεν / εἶμεν	ὑποκεκλεμμένοι εἴητε / εἶτε	ὑποκεκλεμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ὑποκέκλεψο	ὑποκεκλέφθω	ὑποκέκλεφθον	ὑποκεκλέφθων		ὑποκέκλεφθε	ὑποκεκλέφθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποκεκλοφέναι				ὑποκεκλέφθαι
participle	m	ὑποκεκλοφώς				ὑποκεκλεμμένος
	f	ὑποκεκλοφυῖᾰ				ὑποκεκλεμμένη
	n	ὑποκεκλοφός				ὑποκεκλεμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὑπεκεκλόφειν / ὑπεκεκλόφη, ὑπεκεκλέμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεκεκλόφειν / ὑπεκεκλόφη	ὑπεκεκλόφεις / ὑπεκεκλόφης	ὑπεκεκλόφει(ν)	ὑπεκεκλόφετον	ὑπεκεκλοφέτην	ὑπεκεκλόφεμεν	ὑπεκεκλόφετε	ὑπεκεκλόφεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὑπεκεκλέμμην	ὑπεκέκλεψο	ὑπεκέκλεπτο	ὑπεκέκλεφθον	ὑπεκεκλέφθην	ὑπεκεκλέμμεθᾰ	ὑπεκέκλεφθε	ὑπεκεκλέπᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνακλέπτω (anakléptō)
• ἀποκλέπτω (apokléptō)
• διακλέπτω (diakléptō)
• ἐκκλέπτω (ekkléptō)
• κλέμμα (klémma)
• κλεπτής (kleptḗs)
• κλοπεύς (klopeús)
• κλοπή (klopḗ)
• κλοπός (klopós)
• κλώψ (klṓps)
• παρακλέπτω (parakléptō)
• συγκλέπτω (sunkléptō)

Related terms

• Κύκλωψ (Kúklōps)

Descendants

• Greek: υποκλέβω (ypoklévo, “to steal”)

References

• “ὑποκλέπτω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑποκλέπτω”, in Liddell & Scott (1889), An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ὑποκλέπτω”, in Autenrieth, Georg (1891), A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑποκλέπτω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• (no entry for the specified headword) Cunliffe, Richard J. (1924), A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὑποκλέπτω”, in Slater, William J. (1969), Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2813 in Strong, James (1979), Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Beekes, Robert S. P. (2010), Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN