ὑπόστασις

Ancient Greek

Etymology

ὑφίστημι (huphístēmi) +‎ -σις (-sis).

Noun

ὑπόστασις • (hupóstasis) f (genitive ὑπόστασεως); third declension

1. foundation, base
2. assurance, support
3. subject-matter
4. sediment
5. (philosophy) essence, real nature
6. (theology) hypostasis

Inflection

Third declension of ἡ ὑπόστασῐς; τῆς ὑποστάσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὑπόστασῐς hē hupóstasĭs	τὼ ὑποστάσει tṑ hupostásei	αἱ ὑποστάσεις hai hupostáseis
Genitive	τῆς ὑποστάσεως tês hupostáseōs	τοῖν ὑποστασέοιν toîn hupostaséoin	τῶν ὑποστάσεων tôn hupostáseōn
Dative	τῇ ὑποστάσει tēî hupostásei	τοῖν ὑποστασέοιν toîn hupostaséoin	ταῖς ὑποστάσεσῐ / ὑποστάσεσῐν taîs hupostásesĭ(n)
Accusative	τὴν ὑπόστασῐν tḕn hupóstasĭn	τὼ ὑποστάσει tṑ hupostásei	τᾱ̀ς ὑποστάσεις tā̀s hupostáseis
Vocative	ὑπόστασῐ hupóstasĭ	ὑποστάσει hupostásei	ὑποστάσεις hupostáseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: hypostasis
• French: hypostase
• German: Hypostase
• Greek: υπόσταση (ypóstasi)
• Italian: ipostasi
• Russian: ипоста́сь (ipostásʹ)
• Swedish: hypostas