Top Qs
Timeline
Chat
Perspective
dur
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
See also: Appendix:Variations of "dur"
Languages (24)
Translingual • English
Aragonese • Azerbaijani • Catalan • Czech • Dalmatian • Danish • Franco-Provençal • French • Interlingua • Kalasha • Latvian • Lombard • Middle English • Occitan • Polish • Romani • Romanian • Slovak • Sursurunga • Swedish • Turkish • Welsh
Page categories
Aragonese • Azerbaijani • Catalan • Czech • Dalmatian • Danish • Franco-Provençal • French • Interlingua • Kalasha • Latvian • Lombard • Middle English • Occitan • Polish • Romani • Romanian • Slovak • Sursurunga • Swedish • Turkish • Welsh
Page categories
Remove ads
Translingual
Symbol
dur
See also
English
Etymology 1
From German Dur, from Latin dūrus (“hard, firm, vigorous”).
Pronunciation
- IPA(key): /duːɹ/
Audio (Southern England): (file)
Adjective
dur (not comparable)
Further reading
- “dur”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
- William Dwight Whitney, Benjamin E[li] Smith, editors (1911), “dur”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., →OCLC.
Etymology 2
Of imitative/exclamatory origin, similar to der, duh, derp, etc.
Pronunciation
Interjection
dur
- Alternative form of duh (“indicating stupidity etc.”).
- 2015, Liberty Kratz-Gullickson, Write Like a Girl, page 29:
- "Well, dur. I'm not that stupid, I knew that."
See also
Etymology 3
Noun
Anagrams
Remove ads
Aragonese
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
Adjective
dur (plural durs)
References
- “duro”, in Aragonario, diccionario castellano–aragonés (in Spanish)
Azerbaijani
Etymology
Borrowed from Classical Persian دور (dūr).
Adjective
Further reading
- “dur” in Obastan.com.
Catalan
Pronunciation
Etymology 1
Adjective
dur (feminine dura, masculine plural durs, feminine plural dures)
Derived terms
Related terms
Etymology 2
Inherited from Latin dūcere, from Proto-Italic *doukō, from Proto-Indo-European *déwketi, from the root *dewk-.
Verb
dur (first-person singular present duc, first-person singular preterite duguí, past participle dut)
- (transitive) to carry
- Synonym: portar
- (transitive) to bring
- Synonym: portar
Conjugation
In Balearic, second person plural present indicative is duis, first person plural present indicative is duim.
Derived terms
Related terms
Further reading
- “dur”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “dur”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “dur” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “dur” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Remove ads
Czech
Etymology
Pronunciation
Noun
dur n (indeclinable)
- (music) major
Dalmatian
Alternative forms
Etymology
Verb
dur (first-person singular present da, past participle dut)
- to give
Danish
Etymology
Noun
dur
Antonyms
Franco-Provençal
Etymology
Adjective
dur (feminine dura, masculine plural durs, feminine plural dures) (ORB, broad)
References
French
Etymology
Inherited from Old French, from Latin dūrus.
Pronunciation
Adjective
dur (feminine dure, masculine plural durs, feminine plural dures)
- hard, tough (difficult to penetrate)
- hard (not soft)
- hard, tough (not easy, difficult)
- harsh (e.g. harsh conditions)
- (art) harsh (of a penstroke)
Derived terms
Adverb
dur
- hard
- travailler dur ― to work hard
Noun
dur m (plural durs)
Noun
dur m (plural durs, feminine dure)
- hard case (tough person)
Further reading
- “dur”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Anagrams
Remove ads
Interlingua
Kalasha
Latvian
Lombard
Middle English
Occitan
Polish
Romani
Romanian
Slovak
Sursurunga
Swedish
Turkish
Welsh
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads