kler

Cornish

Etymology

From Middle English clere from Old French cler (Modern French clair), from Latin clarus.

Pronunciation

• IPA^(key): /kleːr/

Adjective

kler

1. clear
2. spotless
3. evident, obvious

Mauritian Creole

Adjective

kler

1. clear

Norwegian Bokmål

Verb

kler

1. present of kle

Polish

Polish Wikipedia has an article on:

kler

Wikipedia ^pl

Etymology

Learned borrowing from Ecclesiastical Latin clērus, from Ancient Greek κλῆρος (klêros).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklɛr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛr
• Syllabification: kler

Noun

kler m inan

1. (religion) clergy

   Synonym: duchowieństwo

Declension

Declension of kler

	singular	plural
nominative	kler	klery
genitive	kleru	klerów
dative	klerowi	klerom
accusative	kler	klery
instrumental	klerem	klerami
locative	klerze	klerach
vocative	klerze	klery

Related terms

adjectives

• antyklerykalny
• klerycki
• klerykalny
• klerykowski

nouns

• antyklerykalizm
• antyklerykał
• kleryk
• klerykalista
• klerykalizacja
• klerykalizm
• klerykał

verbs

• klerykalizować
• sklerykalizować

Further reading

• kler in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kler in Polish dictionaries at PWN