oprawca

Polish

Etymology

From oprawić +‎ -ca.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈpraf.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aft͡sa
• Syllabification: o‧praw‧ca

Noun

oprawca m pers (female equivalent oprawczyni)

1. torturer
2. executioner, hangman

   Synonym: kat

Declension

Declension of oprawca

	singular	plural
nominative	oprawca	oprawcy/oprawce (deprecative)
genitive	oprawcy	oprawców
dative	oprawcy	oprawcom
accusative	oprawcę	oprawców
instrumental	oprawcą	oprawcami
locative	oprawcy	oprawcach
vocative	oprawco	oprawcy

Further reading

• oprawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oprawca in Polish dictionaries at PWN