przybiec

Polish

Etymology

From przy- +‎ biec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʂɘ.bjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘbjɛt͡s
• Syllabification: przy‧biec

Verb

przybiec pf (imperfective przybiegać)

1. (intransitive) to run up to, to approach by running

Conjugation

Conjugation of przybiec pf

	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przybiec
future tense	1st	przybiegnę			przybiegniemy
	2nd	przybiegniesz			przybiegniecie
	3rd	przybiegnie			przybiegną
	impersonal	przybiegnie się
past tense	1st	przybiegłem, -(e)m przybiegł	przybiegłam, -(e)m przybiegła	przybiegłom, -(e)m przybiegło	przybiegliśmy, -(e)śmy przybiegli	przybiegłyśmy, -(e)śmy przybiegły
	2nd	przybiegłeś, -(e)ś przybiegł	przybiegłaś, -(e)ś przybiegła	przybiegłoś, -(e)ś przybiegło	przybiegliście, -(e)ście przybiegli	przybiegłyście, -(e)ście przybiegły
	3rd	przybiegł	przybiegła	przybiegło	przybiegli	przybiegły
	impersonal	przybiegnięto
conditional	1st	przybiegłbym, bym przybiegł	przybiegłabym, bym przybiegła	przybiegłobym, bym przybiegło	przybieglibyśmy, byśmy przybiegli	przybiegłybyśmy, byśmy przybiegły
	2nd	przybiegłbyś, byś przybiegł	przybiegłabyś, byś przybiegła	przybiegłobyś, byś przybiegło	przybieglibyście, byście przybiegli	przybiegłybyście, byście przybiegły
	3rd	przybiegłby, by przybiegł	przybiegłaby, by przybiegła	przybiegłoby, by przybiegło	przybiegliby, by przybiegli	przybiegłyby, by przybiegły
	impersonal	przybiegnięto by
imperative	1st	niech przybiegnę			przybiegnijmy
	2nd	przybiegnij			przybiegnijcie
	3rd	niech przybiegnie			niech przybiegną
anterior adverbial participle		przybiegłszy
verbal noun		przybiegnięcie

Further reading

• przybiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przybiec in Polish dictionaries at PWN