Top Qs
Timeline
Chat
Perspective
vinculo
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Catalan
Verb
vinculo
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈwɪŋ.kʊ.ɫoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈviŋ.ku.lo]
Verb
vinculō (present infinitive vinculāre, perfect active vinculāvī, supine vinculātum); first conjugation
- (transitive) to fetter, bind, chain
Conjugation
Synonyms
- (fetter): vinciō
Derived terms
Related terms
Descendants
- ⇒ Vulgar Latin: *advinculāre
- Italian: avvinchiare, avvinghiare
- → Catalan: vincular
- → Italian: vincolare
- → Portuguese: vincular
- → Sicilian: vinculari
- → Spanish: vincular
References
- “vinculo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “vinculo”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
- (ambiguous) to burst one's chains: vincula rumpere
- (ambiguous) to put some one in irons, chains: in vincula (custodiam) dare aliquem
- (ambiguous) to put some one in irons, chains: in vincula, in catenas conicere aliquem
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
Remove ads
Portuguese
Verb
vinculo
Spanish
Verb
vinculo
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads