Top Qs
Timeline
Chat
Perspective
vinden
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Danish
Noun
vinden c
Dutch
Etymology
From Middle Dutch vinden, from Old Dutch findan, from Proto-West Germanic *finþan, from Proto-Germanic *finþaną, from Proto-Indo-European *pent- (“to go, pass; path, bridge”).
Pronunciation
Verb
vinden
- (transitive) to find (after searching)
- Gevonden! ― Found (it)!
- Ik zal je vinden. ― I'll find you.
- (transitive) to find, to come across
- Plots vond ik een pen. ― All of a sudden I found a pen.
- 2021, Huber M., van den Brekel-Dijkstra K., Jung H.P., “Inleiding”, in Handboek Positieve Gezondheid in de huisartspraktijk, :
- De anderhalvemetereconomie zorgt ervoor dat huisartsen- en ziekenhuiszorg zo georganiseerd moeten worden dat patiënten, letterlijk en figuurlijk, waar dat kan zo veel mogelijk ob afstand worden gehouden tot er een vaccin gevonden is en dat breed wordt toegepast.
- The one-and-a-half-meter economy means that general practitioners and hospitals must be organized so that, literally and figuratively, patients are distanced as much as possible until a vaccine is available and has been widely distributed.
- (transitive, copulative) to find, to think, to feel, to be of opinion
- Ze vinden de film walgelijk. ― They find the film disgusting.
Conjugation
Derived terms
adjectives
verbs
- afvinden
- bevinden
- gevinden
- goedvinden
- hervinden
- ondervinden
- ontvinden
- opvinden
- overvinden
- plaatsvinden
- terugvinden
- toevinden
- uitvinden
- vervinden
- wedervinden
- weervinden
Related terms
Descendants
Remove ads
Middle Dutch
Etymology
Verb
vinden
- to find (after searching)
- to find, to come across, to encounter
- to discover
- to judge, to deem
- to think of, to come up with
Inflection
Descendants
- Dutch: vinden
- Limburgish: vinje
Further reading
- “vinden”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “vinden”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Remove ads
Middle High German
Etymology
Inherited from Old High German findan.
Pronunciation
Verb
vinden (class 3 strong, third-person singular present vindet, past tense vant, past participle vunden, past subjunctive vünde, auxiliary hān)
- to find
- In grôȥen vreuden er schein
und bat sîn vriunde dô
daȥ sie mit im wæren vrô,
wan er hæte an den stunden
sîn verlorneȥ schâf vunden. ― (please add an English translation of this usage example)
- In grôȥen vreuden er schein
Conjugation
Derived terms
- enpfinden
- vunt
Descendants
References
- Benecke, Georg Friedrich; Müller, Wilhelm; Zarncke, Friedrich (1863), “vinden”, in Mittelhochdeutsches Wörterbuch: mit Benutzung des Nachlasses von Benecke, Stuttgart: S. Hirzel
Remove ads
Norwegian Bokmål
Noun
vinden m
Norwegian Nynorsk
Noun
vinden m
Swedish
Noun
vinden
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads