virða

Icelandic

Etymology

From Old Norse virða, from Proto-Germanic *wirþijaną. Related to verður (“valuable, worthy”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɪrða/

  Rhymes: -ɪrða

Verb

virða (weak verb, third-person singular past indicative virti, supine virt)

1. to respect, to show respect [with accusative]
2. to value or esteem highly [with accusative]
3. (pertaining to monetary value) to value [with accusative]

Conjugation

virða – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að virða
supine sagnbót		virt
present participle lýsingarháttur nútíðar		virðandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	virði	virti		virði	virti
	þú	virðir	virtir		virðir	virtir
	hann, hún, það	virðir	virti		virði	virti
plural	við	virðum	virtum		virðum	virtum
	þið	virðið	virtuð		virðið	virtuð
	þeir, þær, þau	virða	virtu		virði	virtu
		imperative boðháttur
singular	þú	virð (þú), virtu
plural	þið	virðið (þið), virðiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

virðast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að virðast
supine sagnbót		virst
present participle lýsingarháttur nútíðar		virðandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	virðist	virtist		virðist	virtist
	þú	virðist	virtist		virðist	virtist
	hann, hún, það	virðist	virtist		virðist	virtist
plural	við	virðumst	virtumst		virðumst	virtumst
	þið	virðist	virtust		virðist	virtust
	þeir, þær, þau	virðast	virtust		virðist	virtust
		imperative boðháttur
singular	þú	virst (þú), virstu
plural	þið	virðist (þið), virðisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• (respect): sýna virðingu
• (esteem highly): meta mikils
• (value): meta til fjár

Derived terms

• virða að vettugi
• virða ekki viðlits
• virða fyrir sér
• virða við
• virðast
• virðing

Old Norse

Noun

virða

1. indefinite accusative/genitive plural of virðar