yılan

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *yï̄lan (“snake”).

Pronunciation

• Hyphenation: yı‧lan

Noun

yılan

1. snake

Declension

Declension of yılan

	singular	plural
nominative	yılan	yılanlar
genitive	yılannıñ	yılanlarnıñ
dative	yılanğa	yılanlarğa
accusative	yılannı	yılanlarnı
locative	yılanda	yılanlarda
ablative	yılandan	yılanlardan

Derived terms

• yılan balığı
• yılan tili

References

• “yılan”, in Luğatçıq (in Russian)

Tatar

Pronunciation

• IPA^(key): [jɯˈlɑn], sometimes [ʒʲɯˈlɑn]

Noun

yılan

1. snake

Descendants

• → Russian: зилант (zilant)
  • → English: zilant

Turkish

Pronunciation

• IPA^(key): /jɯ.ˈɫɑn/
• Hyphenation: yı‧lan

Etymology 1

Inherited from Ottoman Turkish ییلان (yılan, “snake”), from Proto-Turkic *yï̄lan (“snake”), equivalent to Proto-Turkic *yï̄l- (“to creep”) + -lan (“suffix denoting a wild, predatory animal”). Compare aslan (“lion”), kaplan (“tiger”), sırtlan (“hyena”). Cognate with Old Turkic 𐰖𐰃𐰞𐰣 (yılan, “snake”).

Noun

yılan (definite accusative yılanı, plural yılanlar)

1. (reptiles, zoology) snake
2. (figurative) a snake, a socially deceitful and treacherous person

Declension

Declension of yılan

singular plural nominative yılan yılanlar definite accusative yılanı yılanları dative yılana yılanlara locative yılanda yılanlarda ablative yılandan yılanlardan genitive yılanın yılanların Possessive forms nominative singular plural 1st singular yılanım yılanlarım 2nd singular yılanın yılanların 3rd singular yılanı yılanları 1st plural yılanımız yılanlarımız 2nd plural yılanınız yılanlarınız 3rd plural yılanları yılanları definite accusative singular plural 1st singular yılanımı yılanlarımı 2nd singular yılanını yılanlarını 3rd singular yılanını yılanlarını 1st plural yılanımızı yılanlarımızı 2nd plural yılanınızı yılanlarınızı 3rd plural yılanlarını yılanlarını dative singular plural 1st singular yılanıma yılanlarıma 2nd singular yılanına yılanlarına 3rd singular yılanına yılanlarına 1st plural yılanımıza yılanlarımıza 2nd plural yılanınıza yılanlarınıza 3rd plural yılanlarına yılanlarına locative singular plural 1st singular yılanımda yılanlarımda 2nd singular yılanında yılanlarında 3rd singular yılanında yılanlarında 1st plural yılanımızda yılanlarımızda 2nd plural yılanınızda yılanlarınızda 3rd plural yılanlarında yılanlarında ablative singular plural 1st singular yılanımdan yılanlarımdan 2nd singular yılanından yılanlarından 3rd singular yılanından yılanlarından 1st plural yılanımızdan yılanlarımızdan 2nd plural yılanınızdan yılanlarınızdan 3rd plural yılanlarından yılanlarından genitive singular plural 1st singular yılanımın yılanlarımın 2nd singular yılanının yılanlarının 3rd singular yılanının yılanlarının 1st plural yılanımızın yılanlarımızın 2nd plural yılanınızın yılanlarınızın 3rd plural yılanlarının yılanlarının

Hypernyms

• pullular

Hyponyms

• ağaç yılanı
• boa yılanı
• çıngıraklı yılan
• deniz yılanı
• gözlüklü yılan
• karayılan
• katır yılanı
• kobra
• mercan yılanı
• ok yılanı
• piton
• sağır yılan
• su yılanı
• zehirli yılan
• zehirsiz yılan

Derived terms

• ağaç yılanı
• boa yılanı
• çıngıraklı yılan
• deniz yılanı
• gözlüklü yılan
• karayılan
• katır yılanı
• mercan yılanı
• ok yılanı
• sağır yılan
• su yılanı
• yılan balığı
• yılan çıyan
• yılan çiçeği
• yılan derisi
• yılan gömleği
• yılan hikâyesi
• yılan kavı
• yılanbaşı, yılan başı
• yılancı
• yılancık
• yılancıl
• yılandili
• yılanın başını küçükken ezeceksin
• yılanın kuyruğuna basmak
• yılaniğnesi
• yılankavi
• yılankemiği
• yılanlık
• yılansız
• yılanyastığı

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

yılan

1. present participle of yılmak (to be daunted)

References

• Nişanyan, Sevan (2002–), “yılan”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890), “ییلان”, in A Turkish and English Lexicon‎, Constantinople: A. H. Boyajian, page 2223