yalnız

Azerbaijani

Etymology

From Proto-Turkic *yalŋuz, *yalïŋuz, a derivation from Proto-Turkic *yalïŋ (“lonely”), see there for more cognates. Doublet of yalqız. Related to Azerbaijani yalın (“naked, bare”), as in ayaqyalın (“barefoot”).

Pronunciation 1

• IPA^(key): [ˈjɑɫnɯz]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: yal‧nız

Adverb

yalnız

1. only, merely

   Synonyms: ancaq, təkcə

   XIX əsrin 2-ci yarısına qədər posterlərə yalnız reklam xarakteri daşıyan plakatlar kimi yanaşırdılar.

   Until the second half of the 19th century, posters were considered merely as placards of advertising character.

Pronunciation 2

• IPA^(key): [jɑɫˈnɯz]
• Hyphenation: yal‧nız

Adjective

yalnız (comparative daha yalnız, superlative ən yalnız)

1. lonely

   Synonyms: yalqız, tək, tənha

Derived terms

• yalnızlıq (“lonelyness”)
• yalnızca (“in a lonely manner”)

Turkish

Alternative forms

• yanlız (colloquial, proscribed)

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish یالڭز (yalñız), from Proto-Common Turkic *yalŋuz (“alone, lonely”).

cognates

Cognate with Old Turkic 𐰖𐰞𐰭𐰆𐰽 (yalıŋus), Azerbaijani yalnız, Bashkir яңғыҙ (yañğıź), Kazakh жалғыз (jalğyz), Kyrgyz жалгыз (jalgız), Turkmen ýalňyz, Uzbek yolgʻiz, Uyghur يالغۇز (yalghuz), and Yakut соҕотох (soğotoq).

Pronunciation

• IPA^(key): /jaɫˈnɯz/, [ˈjɑɫ.nɯz]
• IPA^(key): (colloquial) /ˈjan.ɫɯz/, /ˈjan.nɯz/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: yal‧nız

Adjective

yalnız (intensive yapayalnız)

1. alone, lonely

   sokaktaki yalnız çocuk ― the lonely child on the street

Declension

Predicative forms of yalnız

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	yalnızım	yalnız mıyım?
sen (you are)	yalnızsın	yalnız mısın?
o (he/she/it is)	yalnız / yalnızdır	yalnız mı?
biz (we are)	yalnızız	yalnız mıyız?
siz (you are)	yalnızsınız	yalnız mısınız?
onlar (they are)	yalnız(lar)	yalnız(lar) mı?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	yalnızdım	yalnız mıydım?
sen (you were)	yalnızdın	yalnız mıydın?
o (he/she/it was)	yalnızdı	yalnız mıydı?
biz (we were)	yalnızdık	yalnız mıydık?
siz (you were)	yalnızdınız	yalnız mıydınız?
onlar (they were)	yalnızdılar	yalnız mıydılar?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	yalnızmışım	yalnız mıymışım?
sen (you were)	yalnızmışsın	yalnız mıymışsın?
o (he/she/it was)	yalnızmış	yalnız mıymış?
biz (we were)	yalnızmışız	yalnız mıymışız?
siz (you were)	yalnızmışsınız	yalnız mıymışsınız?
onlar (they were)	yalnızmışlar	yalnız mıymışlar?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	yalnızsam	yalnız mıysam?
sen (if you)	yalnızsan	yalnız mıysan?
o (if he/she/it)	yalnızsa	yalnız mıysa?
biz (if we)	yalnızsak	yalnız mıysak?
siz (if you)	yalnızsanız	yalnız mıysanız?
onlar (if they)	yalnızsalar	yalnız mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Derived terms

• yalnızca
• yalnızlık

Adverb

yalnız

1. alone (without anyone else)

   Beni yalnız bırak! ― Leave me alone!

2. only

   Synonyms: sadece, tek, bir tek, yalnızca

   Yalnız seni düşündüm. ― I only thought about you.

Conjunction

yalnız

1. but, however

   Synonyms: ama, ancak, fakat, lakin

   Güzel yalnız biraz eski. ― It's beautiful but a bit old.

Related terms

• yalın

Further reading

• “yalnız”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu