Folketing
From Wikipedia, the free encyclopedia
La Folketing [ˈfɔlkə.tɪŋ]; en la dana lingvo kutime kun sufikso "-et", kiu analogias al la esperantlingva difinita artikolo "la", de Folketinget, signifo proksimume "popola kunveno" aŭ "popola asembleo") estas la nacia parlamento de Danio. Ekde la 1953 ĝi konsistas el unu parlamenta ĉambro kaj el 179 deputitoj. Po du el ili elektiĝas en la Ferooj kaj en Gronlando. Partio kandidatiĝanta pri iuj de la 175 daniaj parlamentaj seĝoj devas atingi almenaŭ 2 procentaĵojn de la balotaj voĉoj, aŭ rekte gajni en unu el la balotaj distriktoj.
Folketing | |||||
---|---|---|---|---|---|
sole chamber • unuĉambra parlamento • malsupera ĉambro | |||||
Komenco | 1849 vd | ||||
Geografia situo | 55° 40′ 34″ N, 12° 34′ 47″ O (mapo)55.67611111111112.579722222222 | ||||
Lando(j) | Danio vd | ||||
Sidejo | Christiansborg | ||||
Adreso | Folketinget, Christiansborg, 1240 Copenhagen K, Denmark | ||||
Poŝtkodo | 1218 | ||||
| |||||
Ĉefestro(j) | Carl Christoffer Georg Andræ • Johan Nicolai Madvig • Carl Edvard Rotwitt • Laurids Nørgaard Bregendahl • Christopher Krabbe • Christen Berg • Sofus Høgsbro • Rasmus Claussen • Sofus Høgsbro • Herman Trier • Anders Thomsen • Jens Christian Christensen • Niels Pedersen-Nyskov • Jørgen Jensen-Klejs • Hans Peter Hansen • Gerhard Nielsen • Hans Rasmussen • Julius Bomholt • Gustav Pedersen • Julius Bomholt • Karl Skytte • K. B. Andersen • Svend Jakobsen • Erik Ninn-Hansen • H. P. Clausen • Henning Rasmussen • Erling Olsen • Ivar Hansen • Christian Mejdahl • Thor Pedersen • Mogens Lykketoft • Pia Kjærsgaard • Henrik Dam Kristensen • Søren Gade vd | ||||
| |||||
Retejo | Oficiala retejo | ||||
Jura formo | governmental administrative unit in Denmark | ||||
Parlamenta sidejo estas la kastelo Christiansborg en Kopenhago.
Ĝis la jaro 1953 la Folketing nur estis la dua el du ĉambroj de la dania parlamento, kaj la unua parlamenta ĉambro nomiĝis Landsting ("ŝtata kunveno" aŭ "ŝtata asembleo").
La deputitoj de la Folketing elektiĝas por oficperiodo de 4 jaroj. La ĉefministro tamen ĉiumomente rajtas postuli ekstervicajn balotojn. En la kazo de la registaro en grava temo ne atingas plimultan subtenon de la parlamentantoj, la ĉefministro kaj sia registaro devas aŭ demisii aŭ anonci novajn balotojn.