-ar-

La sufikso -ar- respektive finaĵo -aro en Esperanto estas uzata por aroj, nome kunaĵo aŭ kompletaĵo de elementoj ene aŭ respektive de pli ampleksa koncepto, ekzemple la dentoj kiujn ĉiu havas en buŝo estas dentaro.

Sufiksoj en Esperanto
Tipo	Oficialaj	Neoficialaj
Verbaj	-ant-, -int-, -ont- -at-, -it-, -ot-	-unt-, -ut-
Seksaj	-in-	-iĉ-, -ip-
Aliaj	-aĉ-, -ad-, -aĵ-, -an-, -ar-, -ĉj-, -ebl-, -ec-, -eg-, -ej-, -em-, -end-, -er-, -estr-, -et-, -id-, -ig-, -iĝ-, -il-, -ind-, -ing-, -ism-, -ist-, -nj-, -obl-, -on-, -op-, -uj-, -ul-, -um-.	-ab-, -ac-, -al-, -ari-, -ator-, -e-, -ed-, -el-, -en-, -enz-, -esk-, -ez-, -i-, -if-, -ik-, -ilion-, -iliard-, -it-, -iv-, -iz-, -j-, -nomial-, -ofon-, -oid-, -ol-, -olog-, -ologi-, -ometr-, -otek-, -oz- -pj-, -t-, -tet-, -uk-.
v • d • r

Vorterklaso: sufikso
Statuso: oficiala, fare de Zamenhof en 1887.
Deveno: ?
Similaĵoj en aliaj lingvoj: ?
Nuna signifo kaj uzado:

Ekzemploj

• vortaro
• arbaro

Vidu ankaŭ

• -uj-

Eksteraj ligiloj

• Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko (PMEG) pri la afikso -ar-