Kolo

Kolo estas la parto de la korpo de multaj vertebruloj inter la kapo kaj torso (aŭ trunko). Kolo de ĉiuj vertebruloj, do ankaŭ la homa kolo kaj eĉ ĝirafa, havas 7 vertebrojn. Escepto estas kelkaj bradipoj, kun ses ĝis naŭ kolaj vertebroj. Ĝi subtenas kaj donas al la kapo ĝian moveblecon, permesas paŝon al pluraj visceraj elementoj de la nerva sistemo, digestaj, spiraj kaj voĉaj aparatoj,

Kolo
Homa kolo Homa kolo
klaso de anatomia unuo
latine	cervix; collum
de Gray	subject #280 1301
MeSH	Neck
v • d • r

Geografie, oni uzas la vorton "kolo" por nomi mallarĝejon de tero aŭ akvo inter du pli larĝaj lokoj, parolante pri markolo resp. terkolo.

Muskoloj de la homa kolo

• platismo (m. platisma)
• sternoklavikomastoideo (m. sternocleidomastoideus)
• genihioido (m. genihyoideus)
• milohioido (m. milohyoideus)
• stilohioido (m. stylohyoideus)
• duventro (m. digastricus)
• sternohioido (m. sternohyoideus)
• tirohioido (m. thyrohyoideus)
• sternotiroido (m. sternothyroideus)
• skapolhioido (m. omohyoideus)
• longo kola (m. longus colli)
• longo kapa (m. longus capitis)
• antaŭa rekto kapa (m. rectus capitis anterior)
• laterala rekto kapa (m. rectus capitis lateralis)
• antaŭa skaleno (m. scalenus anterior)
• laterala skaleno (m. scalenus lateralis)
• malantaŭa skaleno (m. scalenus posterior)
• malgranda malantaŭa rekto kapa (m. rectus capitis posterior minor)
• granda malantaŭa rekto kapa (m. rectus capitis posterior major)
• supera oblikua kapa (m. obliquus capitis superior)
• malsupera oblikua kapa (m. obliquus capitis inferior)

Proverbo

Ekzistas pluraj proverboj pri kolo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili^[1]:

• 	„ Li havas la kapon fortike sur la kolo. ”

• 	„ Mizero piedojn sanigas, kolon elastigas. ”

• 	„ Ne iras hakilo al kolo humila. ”

Vidu ankaŭ

• gorĝo (anatomio)
• anatomio
• kolumo
• kolapogilo