Konsolo

Konsolo estas termino, kiu rilatas al la psikologia subteno donita al iu, kiu suferas severan, traŭmatan perdon, kiel ekzemple la morton de amato. Ĝi kutime estas donata per esprimado de simpatia malĝojo pro la perdo kaj emfazado de espero por pozitivaj estontaj eventoj. Konsolo estas grava temo ĉeestanta en historio, arto, filozofio kaj psikologio.

Konsolo, de A. Kindler.

Konsolo estas ago de interpersona amo montrata al iu, kiu funebras aŭ suferas alian emocian aŭ fizikan doloron. Tiu persono estas konsolata. Konsolo povas esti ofertita per vortoj, gestoj kaj tuŝo. La celo estas mildigi la doloron kaj tristecon de la persono konsolata; igi ilin senti, ke ili ne estas solaj; kaj fortigi ilian mensan staton.

La greka vorto por “konsolo” (parēgoriá) ankaŭ signifas kuraĝigon. En iuj kuntekstoj, precipe en religia terminologio, konsolo estas priskribita kiel la malo aŭ kontrasto al sento de "malpleno" aŭ kompleta malvenko persona antaŭ la cirkonstancoj. ^[1] Por multaj, kredi je postmorta vivo estas konsolo rilate al la morto de amata persono aŭ al la konscio de la propra morteco.

En flegado, konsoli kaj pacientojn kaj parencojn estas centra. Gravas, kiam oni konsolas parencojn, ke ili sentu sin implikitaj kaj informitaj. La sociaj retoj de gepatroj gravas rilate al kiom bone funkcias konsoli ilin, kie bonkoreco kaj zorgado estas du centraj faktoroj. ^[2]

Kiam patrinoj konsolas novnaskitojn, ili kutime montras partoprenon per uzado de la samaj sonoj, kiujn la infanoj faras, aŭ per plorado kun ili. Dum la infanoj maturiĝas, ili serĉas kompenson por la patrino en tiel nomataj transigaj objektoj (ekzemple, kovrilo aŭ pluŝa urso). Ĉi tiu konduto montras, ke homoj ankaŭ havas la kapablon konsoli sin mem. Alia ekzemplo de tio estas, ke grave malsanaj infanoj ofte faras desegnaĵojn, en kiuj ili prilaboras tion, kio kaŭzas al ili malĝojon aŭ doloron.

Kiam oni konsolas infanojn, la ĉeesto de gepatroj kaj gefratoj estas aparte grava, kaj en prizorgaj situacioj la infano estas vidata kiel tuto kun sia familio (famili-fokusita prizorgo). La bezono de ĉeesto ankaŭ signifas, ke la konsola situacio devas esti libera de streso. Aliaj gravaj aspektoj estas fizika kontakto, kuneco kaj sento de esti hejme en la ĉirkaŭaĵo.

En la diversaj religioj

Judismo

Kristanismo

Islamo

Bahaismo

En Bahaismo, la ''Baháʼu'lláh'' kaj lia unua edzino ''Navváb'' estis konataj kiel la "Patro de la Povruloj" kaj la "Patrino de Konsolado" pro siaj eksterordinaraj agoj de malavareco kaj konsiderado por la malriĉuloj.

Proverbo

Ekzistas pluraj (4) proverboj pri konsolo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili^[3]:

• 	„ 216. — Malfeliĉo komuna estas malpli premanta. Konsoliĝas mizerulo, se li estas ne sola. En kompanio eĉ morto faciliĝas. En amaso eĉ morto estas pli gaja. ”

• 	„ Kiu multe parolas, malamikon konsolas. ”

• 	„ 875. — Multaj kompatantoj, sed neniu helpanto. Kiu konsilas kaj rezonas, tiu helpon ne donas. Oni konsilas kaj konsolas, sed helpi ne volas. ”

• 	„ 1058. — Prenu kiel vi volas, la poto ĉiam bolas. Kien ajn mi pafas, ĉio maltrafas. Sur ĉiu flanko nur manko kaj manko. Restas nek konsilo, nek konsolo. Malantaŭe mizero, antaŭe malespero. Nek eniro, nek eliro. ”

En Esperanto aperis

• La konsolo. (Pociecha.) de Wisława Szymborska, tradukis Lidia Ligęza. En: Apudvistula Bulteno 9 (115). 2009, cirkulero de Krakova societo Esperanto
• Al la patrineto; Nia horloĝo; Montara balado; Preĝo; Konsolo; Konsento de Jan Neruda (tradukis Miloš Lukáš) en: Ĉeĥoslovaka Antologio, Budapest: Literatura Mondo, 1935.

• Konsolo al Gerardo Vossius, poemo de Joost van den Vondel (trad. Jan Holzer)

• Konsolo de malprospero. Arkivigite je 2007-09-28 per la retarkivo Wayback Machine (Vender sig lykken fra dig.) Tradukis H. E. Jensen.
• BA40: Heinz Kahlau: Kaj ni solas (La paro; kaj ni kantis; La konsilo; Renkontiĝo kun eŭropano; Kiam viroj estas plej danĝeraj; kaj ni solas; Ĉirkaŭ ĉiu; Konsolo); tradukita poezio, tradukis István Ertl.