Plafono (arkitekturo)

Plafono estas en la arkitekturo (preskaŭ ĉiam) horizonta konstruaĵoparto, kiu limigas ĉambron supre. Laŭ Francisko Azorín plafono estas Horizontala aŭ kurba surfaco formanta la supran internan parion de ĉambro, galerio, k.c.^[1] Li indikas etimologion el la latina planus fundus (plata fono). Kaj li aldonas terminojn por tipoj de plafono: nome plata, trogoforma, panelita, pentrita. ligna.^[2]

Streĉita plafono

Rekonstruaĵo de Roma pendentiva plafono en Imperia palaco de la jaro 306 en Treviro.

Plafono en la halo de la stacidomo de Groningo

Plafono de kasonaro de la palazzo Vecchio en Florenco.

Priskribo

Plafono devas plukonduki ŝarĝojn al la apogantaj konstruaĵopartoj kiel muroj aŭ apogiloj kaj krome ofte ankaŭ plenumi funkciojn kiel protekto kontraŭ vetero (tegmentplafono), malvarmo respektive varmego (varmoprotektado), bruo (sonprotektado) kaj fajro (incendiprotektado), eventuale ankaŭ protekto kontraŭ venenaj aŭ sandamaĝantaj substancoj aŭ eksplodoj (bunkroplafono).

La elekto de la konstrumaniero kaj de la uzotaj materialoj dependas de la supre menciitaj postuloj kaj de la apogdistanco de la plafono. La plej ofte uzataj estas:

• ligno, precipe en la loĝejkonstruado kiel lignotraba plafono
• naturŝtono, muraĵo, ekzemple kiel volbaĵoplafono
• ŝtalo aŭ aluminio, ekzemple en la industrikonstruado kiel trapeclada plafono
• betono, ŝtalbetono aŭ prestreĉita betono, ekzemple kiel ebena plafono, parte prefarita plafono
• kombino de materialoj, ekzemple ŝtaltrabo-brika plafono (germanlingve Kappendecke), ŝtalligita plafono, hurdisplafono

Vidu ankaŭ

• Kasona plafono
• Tekto