Saĥarino

Saĥarino aŭ sakarino (E 954) estas sintezita dolĉigaĵo, kiun kemiisto Constantin Fahlberg (1850-1910) malkovris en 1878.

Saĥarino
Plata kemia strukturo de la Saĥarino
Tridimensia kemia strukturo de la Saĥarino
Blankaj kristaloj de natria Saĥarino.
Alternativa(j) nomo(j)
E954
Kemia formulo	C7H5NO3S
CAS-numero-kodo	81-07-2
ChemSpider kodo	4959
PubChem-kodo	5143
Merck Index	15,8445
Fizikaj proprecoj
Aspekto	kristalblanka solidaĵo
Molmaso	183,181 g·mol−1
Denseco	0,828g cm−3
Fandpunkto	228 °C
Acideco (pKa)	1,6
Solvebleco	Akvo:3,45 g/L
Mortiga dozo (LD50)	17000 mg/kg (buŝe)
Sekurecaj Indikoj
Riskoj	R40 R51 R62 R63 R68
Sekureco	S24 S25 S41
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero Xn Noca por la sano T Toksa
GHS Damaĝo Piktogramo
GHS Signalvorto	Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H302, H311, H315, H331, H332, H341, H351, H361, H400
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P201, P202, P261, P264, P270, P271, P273, P280, P281, P301+312, P302+352, P304+312, P304+340, P308+313, P311, P312, P321, P330, P332+313, P361, P362, P363, P391, P403+233, P405, P501[1]
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Saĥarino estas 500-oble pli dolĉa ol sukero. Ĝi havas kelkfoje amaran postan guston kaj oni ofte miksas ĝin kun ciklamato, taŭmatino aŭ ksilitolo. Saĥarino ne kaŭzas karion. Konsumate samtempe kun iuj medikamentoj, saĥarino povas damaĝe kaŭzi vezikmukan haŭton. Oni uzas ĝin en porka furaĝo kiel apetitekscitilon.

Ĝi estas rapide sorbata en la homa korpo kaj estas sekreciata en urino (dum unu diurno estas eligata pli ol 90 %). Ĝi estas tiel fakte kalori-libera kaj uzeblas ankaŭ por diabetaj produktoj.

Saĥarino estas produktata kemie el tolueno aŭ ftalata acido.

Sintezo

• Preparado de la sakarino per osidado de ftalimido kaj sulfura trioksido:

+ ${\displaystyle {\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}}$ +