Titus Labienus

Titus Labienus (n. ĉ. 100, m. la 17-an de marto 45 antaŭ nia erao) estis altranga armea oficiro, interalie generalo kaj legato en la tiutempa Romia Respubliko. Li funkciis kiel popola tribunuso en 63 antaŭ nia erao. Kvankam plejparte memorita kiel unu el la plej bonaj leŭtenantoj de Julio Cezaro en Gaŭlio kaj ofte menciita en la raportoj pri liaj kampanjoj, Labienus elektis kontraŭbatali lin dum la enlanda milito de Cesaro (-49 ĝis -45) kaj estis mortigita en la batalo de Munda, ĉe la nuntempa loĝloko La Lantejuela en Andaluzio. Li estis la patro de Quintus Labienus.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri historio. Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).

Titus Labienus (100 a. K. - 45 a. K.)
"La Batalo de Farsalo", verko de Lukano, eldonita de James Welwood, en 1722, kie Titus Labienus estis malvenkita.
Persona informo
T.Labienus
Naskiĝo	ĉ. 100 antaŭ nia erao en Cingoli
Morto	17-a de marto 45 antaŭ nia erao en la batalo de Munda, ĉe la nuna loĝloko La Lantejuela en Andaluzio
Mortis pro	morto dum batalo vd
Lingvoj	latina vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Partio	populares vd
Familio
Patro	nekonata valoro vd
Patrino	nekonata valoro vd
Edz(in)o	nekonata valoro vd
Infanoj	Quintus Labienus
Profesio
Okupo	politikisto vd
Postenoj Postenoj pleba tribuno (63 a. K.–63 a. K.) pretoro legato de legiono vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r