Unión Cívica Radical

La Unión Cívica Radical (UCR, Radikala Civitana Unuigo) estas politika partio de Argentino fondita la 26-a de junio de 1891 de Leandro N. Alem. Laŭlonge de la historio ĝi havis diversajn komponojn kaj disigojn kaj tra tiuj regis naŭfoje, kun prezidantoj kiaj Hipólito Yrigoyen (2-foje), Marcelo T. de Alvear, Roberto M. Ortiz,^[1] Arturo Frondizi,^[2] José María Guido,^[3] Arturo Illia,^[4] Raúl Alfonsín kaj Fernando de la Rúa.^[5] La partio alvenis ankaŭ al la Vicprezidenteco de Argentino en la unuaj regotempoj de Juan Domingo Perón,^[6] kaj Cristina Fernández de Kirchner.

Unión Cívica Radical
partio
Komenco	26-a de junio 1891 vd
Lando(j)	Argentino vd
Sidejo	Bonaero
Ideologio	radikalismo • socialdemokratio • Tria Vojo
Retejo	Oficiala retejo
v • d • r

Leandro N. Alem, estro de la Revolucio kaj de la partio.

Revolucia Radikala Armeo (1893).

Hipólito Yrigoyen elstara figuro de la partio.

Iguazú, 30a de novembro de 2005, 20 jaroj de Mercosur: Lula, Sarney, Kirchner, Alfonsín.

La UCR kunigas grupojn kun diversaj ideologioj kiaj la kraŭsismo, la federalismo, la liberalismo, la naciismo, la konservismo, la disvolvigismo kaj la socialdemokratio, inter aliaj. Ĝi karakteriziĝis pro sia ideologio defendanta de la laikismo, de inspiro egaleca, kun radikoj en la tradicia federismo kaj la aŭtonomisma alsinismo, kaj ludis gravan rolon por la proklamo de la sekreta voĉdonado, deviga kaj nur por viroj kaj por la instalado de liberala demokratio en la lando, kaj samtempe reprezentas la argentinajn mezajn klasojn dum la 20a jarcento. Ekde 1996 ĝi apartenas al la Socialista Internacio.