gero

Esperanto

gero
pronunciación (AFI)	/ˈɡe.ro/
silabación	ge-ro
longitud silábica	bisílaba
rima	e.ro

Etimología

Del mongol гэр.

Sustantivo común

gero ¦ plural: geroj ¦ acusativo: geron ¦ acusativo plural: gerojn

1

Yurta.

Latín

gero
clásico (AFI)	/ˈge.roː/
eclesiástico (AFI)	/ˈd͡ʒe.ro/
silabación	ge-rō
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rimas	e.ro, e.roː

Etimología

Del protoitálico *ges-e-/*ges-o-, y este del protoindoeuropeo *h₂ǵ-es- ('llevar'), relacionado con agō, -ere ('hacer') (de *h₂eǵ-).^[1]

Verbo transitivo

1

Llevar, llevar encima.

2

Llevar en sí, contener, tener.

3

Engendrar, producir.

4

Representar.

5

Portarse, portarse como.

• Uso: en reflexivo

6

Llevar un asunto, encargarse de.

7

Ser hecho, acontecer.

• Uso: con pasiva

Conjugación

Conjugación de gerō, gerere, gessī, gestum  (tercera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	gerere, gessisse
Infinitivo pasivo	gerī
Participio activo	gerēns, gestūrus
Participio pasivo	gerendus, gestus
Gerundio	gerendī, gerendō, gerendum
Supino	gestum, gestū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego gerō	tū geris	is, ea, id gerit	nōs gerimus	vōs geritis	eī, eae, ea gerunt
Pretérito imperfecto	ego gerēbam	tū gerēbās	is, ea, id gerēbat	nōs gerēbāmus	vōs gerēbātis	eī, eae, ea gerēbant
Futuro	ego geram	tū gerēs	is, ea, id gerēt	nōs gerēmus	vōs gerētis	eī, eae, ea gerent
Pretérito perfecto	ego gessī	tū gessistī	is, ea, id gessit	nōs gessimus	vōs gessistis	eī, eae, ea gessērunt, gessēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego gesseram	tū gesserās	is, ea, id gesserat	nōs gesserāmus	vōs gesserātis	eī, eae, ea gesserant
Futuro perfecto	ego gesserō	tū gesseris	is, ea, id gesserit	nōs gesserimus	vōs gesseritis	eī, eae, ea gesserint
Presente pasivo	ego geror	tū gereris, gerere	is, ea, id geritur	nōs gerimur	vōs geriminī	eī, eae, ea geruntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego gerēbar	tū gerēbāris, gerēbāre	is, ea, id gerēbātur	nōs gerēbāmur	vōs gerēbāminī	eī, eae, ea gerēbantur
Futuro pasivo	ego gerar	tū gerēris, gerēre	is, ea, id gerētur	nōs gerēmur	vōs gerēminī	eī, eae, ea gerentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego geram	ut tū gerās	ut is, ut ea, ut id gerat	ut nōs gerāmus	ut vōs gerātis	ut eī, ut eae, ut ea gerant
Pretérito imperfecto	ut ego gererem	ut tū gererēs	ut is, ut ea, ut id gereret	ut nōs gererēmus	ut vōs gererētis	ut eī, ut eae, ut ea gererent
Pretérito perfecto	ut ego gesserim	ut tū gesserīs	ut is, ut ea, ut id gesserit	ut nōs gesserīmus	ut vōs gesserītis	ut eī, ut eae, ut ea gesserint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego gessissem	ut tū gessissēs	ut is, ut ea, ut id gessisset	ut nōs gessissēmus	ut vōs gessissētis	ut eī, ut eae, ut ea gessissent
Presente pasivo	ut ego gerar	ut tū gerāris, gerāre	ut is, ut ea, ut id gerātur	ut nōs gerāmur	ut vōs gerāminī	ut eī, ut eae, ut ea gerantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego gererer	ut tū gererēris, gererēre	ut is, ut ea, ut id gererētur	ut nōs gererēmur	ut vōs gererēminī	ut eī, ut eae, ut ea gererentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) gere	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) gerite	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) geritō	(is, ea, id) geritō	― ―	(vōs) geritōte	(eī, eae, ea) geruntō
Presente pasivo	― ―	(tū) gerere	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) geriminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) geritor	(is, ea, id) geritor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) geruntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad