koni

 Entradas similares:  koní

Esperanto

koni
pronunciación (AFI)	[ˈko.ni]

Etimología

Del francés connaître, influido por el inglés know y el alemán kennen.

Verbo transitivo

1

Conocer.

Conjugación

Conjugación de koni  (regular) [▲▼]

Infinitivo	koni
Condicional	konus
Imperativo	konu
	Presente	Pretérito	Futuro
Personal	pres. konas	pret. konis	fut. konos
Part. activo	pres. konanta, konantaj, konantan, konantajn	pret. koninta, konintaj, konintan, konintajn	fut. kononta, konontaj, konontan, konontajn
Part. activo nominal	pres. konanto, konantoj, konanton, konantojn	pret. koninto, konintoj, koninton, konintojn	fut. kononto, konontoj, kononton, konontojn
Part. activo adverbial	pres. konante	pret. koninte	fut. kononte
Part. pasivo	pres. konata, konataj, konatan, konatajn	pret. konita, konitaj, konitan, konitajn	fut. konota, konotaj, konotan, konotajn
Part. pasivo nominal	pres. konato, konatoj, konaton, konatojn	pret. konito, konitoj, koniton, konitojn	fut. konoto, konotoj, konoton, konotojn
Part. pasivo adverbial	pres. konate	pret. konite	fut. konote

Mixteco de Tijaltepec

koni
pronunciación	falta agregar

Etimología

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo

1 Aves

Guajolota, hembra del pavo.

Mixteco de Yosondúa

koni
pronunciación	falta agregar

Etimología

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo

1 Aves

Guajolota.