آنتیسایکوتیک آتیپیکال
From Wikipedia, the free encyclopedia
آنتیسایکوتیک آتیپیک (به انگلیسی: Atypical antipsychotic) که به عنوان نسل دوم داروهای آنتیسایکوتیک نیز شناخته میشوند، داروهای جدیدی از گروه داروهای ضد روانپریشی هستند. این داروها از دههی ۹۰ میلادی تولید شدهاند و جهت درمان بیماریهای روانی مانند اسکیزوفرنی اختلال دوقطبی یا به همراه داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی اساسی تجویز میشوند. بهطور کلی داروهای ضد روانپریشی به عنوان آرامبخشهای قوی و نورولپتیک شناخته میشوند (گرچه دومی برای نسل اول به کار میرود) و از سال ۱۹۷۰ میلادی تا کنون برای شرایط روانپزشکی بهطور گسترده مورد استفاده قرار میگیرند.
آنتیسایکوتیک آتیپیکال | |
---|---|
کلاس دارویی | |
مشابه | ضدروانپریشی نسل دوم، آنتاگونیست سروتونین-دوپامین |
در ویکیداده |
هر دو نسل دارو تمایل به مسدود کردن گیرندههای دوپامین در مغز دارند. آتیپیکها در مقایسه با هالوپریدول، که در میان ضد روانپریشیهای تیپیکال (نسل اول) مصرف بالایی دارد، کمتر باعث ناتوانی دستگاه خارج هرمی در بیماران پارکینسون ناپایدار، و باعث سفتی بدن، و لرزشهای غیر ارادی نخواهند شد.با این حال نشان داده شده است که تنها تعدادی از آتیپیکها نسبت به نسل اول در زمینه میزان مصرف و پتانسیل دارو برتری دارند.