اختلال انفجاری متناوب
From Wikipedia, the free encyclopedia
اختلال انفجاری متناوب یک اختلال رفتاری است که از طریق انفجار ناگهانی خشم و خشونت، اغلب تا مرز غیظ، که نسبت به وضعیت پیش آمده نامناسب است (برای مثال جیغ زدن ناگهانی نسبت به رویدادهایی که نسبتاً بیاهمیت هستند) شناسایی میشود. تجاوز تهاجمی پیشبینی نشدهاست و توسط واکنش نامتناسب به هر نوع واقعه تحریکآمیز واقعی یا درک شده تعریف میشود. بعضی از افراد تغییرات عاطفی را قبل از فوران خشم گزارش کردهاند (به عنوان مثال تنش، تغییرات خلقی، تغییرات انرژی و غیره).[1]
این اختلال در حال حاضر در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) تحت دسته «مخرب، کنترل تکانه و اختلالات رفتاری» طبقهبندی شدهاست. این اختلال به خودی خود به راحتی تشخیص داده نمیشود و اغلب همراه با سایر اختلالات خلقی، به ویژه اختلال دوقطبی مشاهده میشود.[2] یک سوم افراد یک نمونه تحقیقاتی که مبتلا به IED تشخیص داده شدهاند، گزارش دادهاند که انفجار خشم آنها زودگذر بوده (کمتر از یک ساعت) و با علائم مختلف جسمی (عرق کردن، لکنت، تنگی نفس، تکان دادن، تپش قلب) همراه بودهاست.[3] و در مواردی تکرار حملات در ساعات پیاپی در بازه زمانی طولانیتر (تا یک روز) گزارش شدهاست. اعمال تهاجمی معمولاً همراه با احساس تسکین و در بعضی موارد لذت است، اما اغلب پس از آن با پشیمانی همراه است.
در مواردی بیماران گزارش دادهاند که خاطره ای از اعمال تهاجمی در ذهنشان ندارند و احساسی شبیه این دارند که گویا آن زمان در خواب بودهاند. در چنین مواردی بیمار ممکن است با اطمینان کامل، واقعیت اعمالی که انجام دادهاست را منکر شود.