اختلال شخصیت دوریگزین
From Wikipedia, the free encyclopedia
اختلال شخصیت دوریگزین یا اجتنابی (انگلیسی: Avoidant personality disorder) نوعی اختلال شخصیت متعلق به اختلالهای گروه سی است.[1] افراد مبتلا به این اختلال الگویی از پرهیز اجتماعی، احساسات بیلیاقتی، حساسیت شدید به ارزیابی منفی و اجتناب از تعامل اجتماعی، با وجود میل شدید به نزدیکی به دیگران از خود نمایش میدهند.[2] این افراد تمایل دارند که خود را پریشان، مضطرب، تنها، ناخواسته و مجزا از دیگران توصیف کنند.[3] این رفتار بهطور معمول در اوایل بزرگسالی آغاز میشود و در موقعیتهای مختلفی بروز پیدا میکند.[2]
اختلال شخصیت دوریگزین | |
---|---|
نامهای دیگر | اختلال شخصیت مضطرب |
تخصص | روانپزشکی، روانشناسی بالینی |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
افراد مبتلا به اختلال دوریگزین خود را از لحاظ اجتماعی بیعرضه یا فاقد جذبه شخصی میپندارند و از تعامل اجتماعی از ترس تمسخر، تحقیر، طرد شدن یا مورد بیمیلی قرار گرفتن اجتناب میورزند. با اینکه برخی دانشمندان مدعی هستند که دلایل دقیق این اختلال ناشناخته هستند،[4] عدهای دیگر متوجه شدند که «والدین کودکان دوریگزین به نظر میرسید که با احساسات منفی خودشان مشکل داشته باشند.»[5]