اسکی (استاندارد)
From Wikipedia, the free encyclopedia
استاندارد آمریکایی برای تبادل اطلاعات (به انگلیسی: American Standard Code for Information Interchange) یا به اختصار اَسکی (به انگلیسی: ASCII، i/ˈæskiː/ ASS-kee) یک نوع استاندارد کدبندی نویسه برای ارتباطات الکترونیکی است. کدهای اسکی نمایشگر متن در رایانهها، تجهیزات ارتباط از راه دور و سایر دستگاهها است. بیشتر طرحهای کدبندی نویسه جدید بر اساس اسکی میباشند، اگرچه آنها امکان پشتیانی از بسیاری از نویسههای اضافی را دارند.
برچسبگذاری MIME/IANA | us-ascii |
---|---|
نام(های)دیگر | ISO-IR-006 |
زبان(ها) | انگلیسی |
طبقهبندی | ISO 646 series |
گسترش یافته به |
|
پس از | ITA 2 , FIELDATA |
پیش از | ISO 8859, یونیکد |
متصدی انتساب اعداد در اینترنت (IANA) نام US-ASCII را برای این کدبندی نویسه ترجیح میدهد.[1]
اسکی یکی از نقاط برجسته در زندگی IEEE است.
ASCII از کد تلگراف تهیه شدهاست. اولین استفاده تجاری آن به عنوان یک کد تله پرینتر هفت بیتی بود که توسط خدمات داده بل عرضه شد. کار بر روی استاندارد ASCII از ۶ اکتبر ۱۹۶۰ با اولین جلسه انجمن استانداردهای آمریکایی (اکنون موسسه استاندارد ملی آمریکا یا ANSI) فرعی X3.2 آغاز شد. چاپ اول این استاندارد در سال ۱۹۶۳ منتشر شد،[2][3] تحت تجدید نظر در طول سال ۱۹۶۷،[4][5] و جدیدترین بروزرسانی خود را در سال ۱۹۸۶ تجربه کرد.[6] در مقایسه با کدهای تلگراف قبلی، کد پیشنهادی Bell و ASCII برای مرتبسازی راحت تر لیستها (به عنوان مثال، الفبا کردن) لیستها سفارش داده شدهاند، و ویژگیهای دیگری به غیر از تله پرینتر اضافه شدهاست.
در اصل مبتنی بر الفبای انگلیسی، ASCII 128 کاراکتر مشخص شده را به صورت عدد صحیح هفت بیتی، همانطور که در نمودار ASCII نشان داده شدهاست، رمزگذاری میکند.[7] نود و پنج از کاراکتر های رمزگذاری شده قابل چاپ هستند: اینها شامل رقمهای ۰ تا ۹، حروف کوچک a تا z، حروف بزرگ A تا Z و نمادهای نقطه گذاری است. علاوه بر این، مشخصات اصلی ASCII شامل ۳۳ کد کنترل غیر چاپی بود که از دستگاههای Teletype سرچشمه میگرفتند. بسیاری از این موارد اکنون منسوخ شدهاند،[8] اگرچه تعداد معدودی از آنها هنوز هم بهطور معمول مورد استفاده قرار میگیرند، مانند بازگشت کالسکه، کدهای خوراک خط و برگهها.
به عنوان مثال، حروف کوچک i خواهد بود در را پشتیبانی میکند ASCII توسط نمایندگی های باینری ۱۱۰۱۰۰۱ = هگزادسیمال ۶۹ (من نامه نهم است) = دهدهی ۱۰۵.
کد استاندارد آمریکا برای تبادل اطلاعات تحت نظارت کمیته انجمن استانداردهای آمریکا با نام کمیته اکس ۳ توسط کمیته فرعی اکس ۳٫۲) و بعداً توسط آن کمیته فرعی اکس ۳ تدوین شد. ۲٫۴ کارگروه به موسسه استاندارد ایالات متحده آمریکا تبدیل شد[9] : 211 و نهایتاً انستیتوی استاندارد ملی آمریکا (ANSI).
ASCII با وجود سایر شخصیتهای خاص و کدهای کنترل پر شده، به عنوان اکس ۳٫۴–۱۹۶۳ منتشر شد،[3][10] ۲۸ موقعیت کد را بدون هیچ معنای مشخصی اختصاص داده، برای استاندارد سازی آینده و یک کد کنترل نشده واگذار کرد.[9] : 66, 245 در آن زمان بحثهایی مطرح شد که آیا باید شخصیتهای کنترل بیشتری وجود داشته باشد تا الفبای کوچک. : 435 این بی احتیاط چندان دوام نیاورد: در ماه مه ۱۹۶۳، کارگروه CCITT بر روی الفبای جدید تلگراف پیشنهاد کرد که حروف کوچک را به چوب بکشید [persian-alpha 1] ۶ و ۷،[12] و سازمان بینالمللی استانداردسازی TC 97 SC 2 در ماه اکتبر رای دادند که تغییر را در پیش نویس استاندارد خود بگنجاند.[13] کارگروه اکس ۴-۲-۳ در جلسه مه ۱۹۶۳ موافقت خود را برای تغییر ASCII اعلام کرد.[14] قرار دادن حروف کوچک در میله های [persian-alpha 1] ۶ و ۷ باعث شد شخصیتها با یک بیت واحد در الگوی بیت از پرونده بزرگ تفاوت داشته باشند که این امر تطبیق کاراکتر بی حساس و ساخت صفحه کلید و چاپگر را ساده میکند.
در استاندارد اکس۳٫۱۵، کمیته اکس ۳ همچنین به نحوه انتقال اسکی (حداقل بیت قابل توجهی در ابتدا)،[9] : 249–253 [15] و چگونگی ثبت آن در نوار سوراخ شده پرداختهاست. آنها برای نوار مغناطیسی استاندارد ۹ ردیابی را پیشنهاد کردند و تلاش کردند تا با برخی از قالبهای کارت پانچ شده مقابله کنند.