اپل ام۱
From Wikipedia, the free encyclopedia
اپل ام۱ (انگلیسی: Apple M1) یک سیستم مبتنی بر آرم بر روی یک تراشه (SoC) است که توسط شرکت اپل به عنوان واحد پردازش مرکزی (CPU) و واحد پردازش گرافیک (GPU) برای رایانههای مکینتاش و تبلتهای آیپد پرو طراحی شدهاست. از تراشه Apple A14 Bionic آنها الهام گرفته شدهاست.[3] همچنین این اولین تغییر اساسی در مجموعه دستورالعملهای استفاده شده توسط رایانههای مکینتاش از زمان انتقال مک به پردازندههای اینتل در سال ۲۰۰۶ است. اپل ادعا میکند که دارای سریعترین هسته پردازنده «در حالت سیلیکون کم مصرف» و بهترین عملکرد پردازنده جهان در هر وات است.[3][4]
اطلاعات اجمالی اطلاعات کلی, راهاندازی ...
اطلاعات کلی | |
---|---|
راهاندازی | November 10, 2020[1] |
طراح | اپل |
فروشندههای معمول | |
کد محصول | APL1102[2] |
Performance | |
بیشترین نرخ کلاک CPU | 3.2 GHz[1] |
کَش | |
کش L1 | 192+128 KB per core (performance cores) 128+64 KB per core (efficient cores) |
کش L2 | 12 MB (performance cores) 4 MB (efficient cores) |
معماری و طبقهبندی | |
کاربرد(ها) | Desktop (مک مینی، آیمک), Notebook (MacBook family), Tablet (آیپد پرو) |
کوچکترین اندازهٔ عرضه شده | فرایند ۵ نانومتر |
ریزمعماری | "Firestorm" and "Icestorm"[1] |
مجموعه دستورالعملها | ARMv8.4-A |
ویژگیهای فیزیکی | |
شمار ترانزیستورها |
|
هستهها |
|
GPU(s) | Apple-designed integrated graphics (up to 8 cores) |
تاریخچه | |
پیشین | Intel Core و Apple T2 chip (Mac) Apple A12Z Bionic (iPad Pro) |
بستن
علاوه بر مکاواس و آیپداواس، پشتیبانی اولیه M1 SoC در هسته لینوکس در تاریخ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۱ با نسخه ۵٫۱۳ منتشر شد.[5]