ایرلند گالیک
From Wikipedia, the free encyclopedia
ایرلند گالیک (ایرلندی: Éire Ghaelach)ایرلند گالیک (به ایرلندی: Éire Ghaelach) اشاره به نظام سیاسی و اجتماعی و فرهنگ حاکم بر ایرلند تا اوایل قرن هفدهم دارد. قبل از تهاجم نورمن ها در سال ۱۱۶۹، ایرلند گالیک کل جزیره را در بر می گرفت. پس از آن، این نظام بخش های از ایرلند را که تحت سلطه بیگانگان نبود را در بر می گرفت . این نظام اجتماعی در ایرلند معمولا در قالب ملوک الطوایفی و توسط تعداد زیادی پادشاه و رئیس قبیله اداره می شد. جنگ بین این مناطق امری رایج بود. در این دوران گاهی اوقات، یک حاکم قدرتمند به عنوان پادشاه عالی کل ایرلند به رسمیت شناخته می شد. ایرلند در این عصر از قبایل متعددی تشکیل شده بود و مانند بقیه اروپا، به صورت سلسله مراتبی ساختار جامعه سامان یافته بود. در تمام این دوره، اقتصاد عمدتاً شبانی بود و عموماً از پول استفاده نمی شد.[1] سبک لباس پوشیدن، موسیقی، رقص، ورزش، اجتماعات اجتماعی، معماری و هنر ایرلند گالیک منحصر به فرد است . این سبک بعدتر با سبک های آنگلوساکسون ادغام شد و هنر جزیره ای را ایجاد کرد.
ایرلند گالیک Éire Ghaelach Ireland | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
استان های ایرلند در سال ۹۰۰ میلادی | |||||||
وضعیت |
| ||||||
پایتخت |
| ||||||
حکومت | تانیتری | ||||||
پادشاه | |||||||
• ۸۴۶–۸۶۰ | مائل سکنیل (اولین شاه بزرگ تاریخی) | ||||||
• ۱۱۶۶–۱۱۹۸ | روپدری اوآ کنچوبیر (آخرین پادشاه) | ||||||
دوره تاریخی | ایرلند ماقبل تاریخ تاقرون وسطای متأخر | ||||||
|
مردم این سرزمین ابتدا بت پرست بودند و از فرهنگی شفاهی بهره می بردند.پس از گرویدن ایرلند به مسیحیت، این امر در گرایش سایر اروپای غربی و بخصوص بریتانیا در مسیحیت نقشی غیر قابل انکار بازی کرد.متعاقب گرویدن به مسیحیت فرهنگ مکتوب و ادبیات نیز پیشرفت قابل توجهی کرد. در قرن نهم، وایکینگها شروع به یورش و ایجاد شهرکهایی در امتداد سواحل و آبراههای ایرلند کردند که تبدیل به اولین شهرهای بزرگ آن شدند. با گذشت زمان، این مهاجران در فرهنگ ایرلند جذب شدند و تبدیل به گالیک های شمالی شدند. پس از تهاجم نورمنها در بین سالهای ۱۱۶۹–۷۱، بخشهای وسیعی از ایرلند تحت کنترل لردهای نورمن قرار گرفت که منتهی به قرنها درگیری با ایرلندیهای بومی شد. پادشاهان انگلستان مدعی حاکمیت بر کل این قلمرو بودند. با این حال، سیستم گالیک در مناطق خارج از کنترل آنگلو نورمن ها به حیات خود ادامه داد. قلمرو تحت کنترل انگلیسی ها به تدریج به منطقه ای به نام پال فروکاسته و در خارج از آن، بسیاری از اربابان نورمن فرهنگ گالیک را پذیرفتند.
در سال ۱۵۴۲ که هنری هشتم انگلستان به عنوان پادشاه ایرلند برگزیده شد این دوره به پایان رسید و دوره لردنشین ایرلند شروع شد