تاکتیسیته
From Wikipedia, the free encyclopedia
(از یونانی: τακτικός τακτικός "مربوط به ترتیب یا نظم") استریوشیمی نسبی مراکز کایرال مجاور در یک ماکرومولکول است.[1] اهمیت عملی تاکتیک به تأثیرات روی خواص فیزیکی پلیمر بستگی دارد. منظمبودن ساختار ماکرومولکولی بر درجهای که دارای نظم برد بلند کریستالی سفت و سخت یا اختلال برد بلند بیشکل و انعطافپذیر است تأثیر میگذارد. دانش دقیق تاکتیسیته یک پلیمر همچنین به درک اینکه پلیمر در چه دمایی ذوب میشود، میزان محلول بودن آن در یک حلال و خواص مکانیکی آن کمک میکند.
یک ماکرومولکول تاکتیکی در تعریف IUPAC یک ماکرومولکول است که در آن بهطور اساسی تمام واحدهای پیکربندی (تکرارکننده) یکسان میباشند. تاکتیسیته بهویژه در پلیمرهای وینیل از نوع - H
2C-CH(R)- قابل توجه استH
2C-CH(R)-{{سخ}} H
2C-CH(R)- که در آن، هر واحد تکراری با یک جایگزین R در یک طرف ستون فقرات پلیمری توسط واحد تکرارشونده بعدی با جایگزین در همان سمت قبلی، طرف دیگر مانند قبلی یا بهطور تصادفی نسبت به قبلی قرار گرفتهاست. در یک ماکرومولکول هیدروکربنی که تمام اتمهای کربن آن، ستون فقرات را در یک هندسه مولکولی چهاروجهی تشکیل میدهند، ستون فقرات زیگزاگ در صفحه کاغذ است و جانشینها یا از کاغذ بیرون میآیند یا به داخل کاغذ عقب میروند. این برجستگی به نام جولیو ناتا، فرافکنی ناتا نامیده میشود. ماکرومولکولهای تکتاکتیک دارای یک اتم استریو ایزومر در هر واحد تکرار میباشند، درشت مولکولهای دیتاکتیک تا n-تاکتیک دارای بیش از یک اتم استریو ایزومر در واحد میباشند.
تشریح تاکتیک