تب طلا
From Wikipedia, the free encyclopedia
تب طلا (انگلیسی: Gold rush) عبارت است از پخش خبر کشف یک معدن طلای جدید که مصادف با یورش کارگران معدن در جهت بدست آوردن ثروت میباشد. یکی از بزرگترین دورههای معروف تب طلا مربوط به قرن نوزدهم میلادی و در کشورهایی همچون استرالیا، نیوزیلند، برزیل، کانادا، آفریقای جنوبی و ایالات متحده آمریکا میباشد درست در همان زمان، هیجان و تب طلا در مقیاسهایی کوچکتر در سایر نقاط ادامه داشت.
ثروتی که از این طریق حاصل میگردید به دلیل هزینههای مهاجرت و موانع دست و پاگیر ثبت دفاتر و اوراق به سرعت مُنقسم میگردید و این در حالی بود که اغلب کسانی که بشخصه معدن کاوی مینمودند تقریباً به صورت بدون سود برای حفاران یا صاحبان معدن کار میکردند. برخی از افراد، بخت و اقبال بلندی داشتند. بازرگانان و متصدیان امور حمل و نقل از این میان سود سرشاری عایدشان میگردید. نتیجه این فزونی در افزایش عرضه جهانی طلا باعث تلنگر و برانگیختن تجارت جهانی و سرمایهگذاری در این زمینه گردید. مورخان به شکل وسیعی در زمینه مهاجرت، تجارت، استعمار، و تاریخ محیط زیست در ارتباط با تب طلا قلم فرسایی کردند.[2]
تبهای طلا معمولاً با یک احساس عمومی شناور همچون «رایگان برای همه» همراه بود که اغلب اوقات باعث تحریک بسیار میگردید. در این تب احساسی چنین بیان میگردید که هر فرد از هر طبقه ممکن است به وفور و در یک چشم به هم زدن ثروتمند گردد مثال این مورد ماجرای رویای کالیفرنیا است.