تجارت در تمدن مایا
From Wikipedia, the free encyclopedia
تجارت در تمدن مایا عامل حیاتی در حفظ شهرهای مایا بود.
![]() | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
پرمصرفترین مواد فعالیتهای اقتصادی مایا عمدتاً متمرکز بر غذاهایی مثل ماهی، کدو، سیبزمینی شیرین، ذرت، عسل، لوبیا، بوقلمون، سبزیجات و نوشیدنیهای شکلاتی؛ مواد خامی همچون سنگآهک، سنگ مرمر، یشم، مس، چوب و طلا و کالاهای تولیدی مثل کاغذ، کتاب، مبلمان، جواهر، پوشاک، منبتکاری، اسباب بازی، اسلحه و کالاهای لوکس بود. همچنین مایا دارای یک بخش مهم خدمات بود که از طریق آن ریاضیدانان، مشاوران کشاورزی، صنعتگران، معمارها، ستارهشناسان، نویسندهها و هنرمندان میتوانستند خدمات خود را به فروش برسانند.
صنعتگران متخصص هم معمولاً با حکم سلطنتی، با ساخت اقلام لوکس و طراحی ابزاری برای حل مشکلات خاص، نقش بزرگی را ایفا میکردند. همچنین در تجارت دیرپای تقریباً تمام اقلام ضروری دیگر از جمله نمک، سیبزمینی، سنگ و اقلام لوکس هم مشارکت میکردند چرا که برای فراهم کردن چنین کالاهای اساسی، تجارت بسیار مورد نیاز بود. نوع تجارت در هر منطقه متفاوت بود و نواحی پادشاهی خاص معمولاً در تجارت ویژهای تخصص داشتند و دارای کارگرانی بودند که مجموعهٔ مهارتهای لازم برای تولید آن کالاهای خاص را داشتند. معمولاً کارهای تخصصی هر منطقه بر اساس منابع موجود در آن تعیین میشد تا بتواند تولید و توزیع بسیار سریع محصولات را انجام دهد.