From Wikipedia, the free encyclopedia
ترمودینامیک سیاهچاله شاخهای از علم فیزیک است که به مطالعه قوانین ترمودینامیک در افق رویداد سیاهچاله میپردازد. به همان اندازه که مطالعه مکانیک آماری مربوط به تابش سیاهچاله منجر به ظهور تئوری مکانیک کوانتومی شد، تلاش برای فهمیدن مکانیک آماری سیاهچاله تأثیر شدیدی روی درک گرانش کوانتومی داشت که در نهایت منجر به فرمول بندی اصل تمام نگاری (holographic principle) شد.[1]
این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
چهار قانون مکانیک سیاهچالهها خواص فیزیکی هستند که ما باور داریم سیاه چاله از آن پیروی میکند. این قوانین همانند قوانین ترمودینامیک سیاهچاله، توسط براندون کارتر، استیون هاوکینگ و جیمز باردین کشف شد.
شتاب گرانشی برای یک سیاه چاله غیرچرخان (ایستا)، در همه نقاط افق رویداد آن برابر است.
تغییرات جرم تابعیتی از تغییرات مساحت افق رویداد سیاهچاله، تکانه زاویهای و بار الکتریکی توسط رابطه زیر داده میشود:
که در این رابطه جرم سیاهچاله، شتاب گرانشی سطح، مساحت افق رویداد، سرعت زاویهای گردش سیاهچاله، تکانه زاویه ای، پتانسیل الکتریکی و بارالکتریکی میباشد.
با فرض شرایط انرژی ضعیف (weak energy condition) مساحت افق رویداد تابعی صعودی بر حسب زمان میباشد:
این قانون جایگزینی است برای کشف هاوکینگ که بیان میدارد سیاه چالهها تابش میکنند، که در نتیجه باعث میشود هم جرم و هم مساحت افق رویداد سیاهچاله کاهش یابد.
غیرممکن است که بتوانیم سیاه چالهای داشته باشیم که شتاب گرانشی در سطح آن به صفر میل میکند. به بیان دیگر نمیتوان هیچگاه به رابطه = ۰ رسید.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.