From Wikipedia, the free encyclopedia
ترومبوز سیاهرگی به معنای وجود ترومبوز (لخته خونی) در داخل سیاهرگ است. اگر ترومبوز همراه با تغییرات و پاسخ التهابی در دیواره سیاهرگ های سطحی و زیرجلدی باشد، ترومبوفلبیت[1] نامیده میشود. ترومبوز سیاهرگی بیشتر در سیاهرگهای اندام تحتانی اتفاق میافتد.
ترومبوز رگهای خونی (سیاهرگ یا سرخرگ) باعث اختلال در جریان خون بدن میگردد، که شدت آن به اندازه ترومبوز، محل درگیری و نوع رگ بستگی دارد. به حرکت ترومبوز (لخته خونی) آمبولی میگویند و درصورت آمبولی ریه، احتمال مرگ بیمار وجود دارد.
در سال ۱۸۴۶، سه عامل زمینهای ترومبوز سیاهرگی توسط Virchow مطرح گردید که شامل موارد زیر است:[2]
عوامل افزایش خطر در ایجاد ترومبوز سیاهرگی عبارتنداز:
ترومبوز سیاهرگی اندامها ممکن است در سیاهرگهای سطحی یا عمقی رخ دهد که بر این اساس دو نوع ترومبوز سیاهرگی وجود دارد:
ترومبوز سیاهرگی سطحی در اندام تحتانی ممکن است در سیاهرگ صافنوس بزرگ،[5] صافنوس کوچک[6] یا شاخههای آنها روی دهد. این حالت نسبت به ترومبوز سیاهرگی عمقی، خطر کمتری داشته و بهتر قابل درمان است. درصورت وجود ترومبوز در ورید صافنوس بزرگ در ناحیه رانی و به خصوص در نواحی نزدیک به پیوستن این ورید به سیاهرگ فمورال، باید بیشتر مورد توجه و درمان سریعتر قرار گیرد تا از نفوذ ترومبوز به داخل دستگاه سیاهرگی عمقی و احتمال آمبولی ریوی جلوگیری گردد.
تظاهرات بالینی ترومبوز سیاهرگی سطحی معمولاً به آسانی قابل تشخیص است:
ترومبوز سیاهرگی عمقی در اندام تحتانی ممکن است در سیاهرگهای پوپلیتئال، رانی (فمورال)، ایلیاک خارجی ایجاد گردد. مهمترین پیامدهای ترومبوز سیاهرگی عمقی، آمبولی ریوی و سندرم نارسایی مزمن سیاهرگی است.[7] هراندازه ترومبوز (لخته خونی) در ناحیه بالاتری از دستگاه سیاهرگی اندام تحتانی به وجود آید، خطر بیشتری را برای فرد به دنبال خواهد داشت. ترومبوز وریدی عمقی (DVT) به علت احتمال آمبولی ریوی، یک اورژانس پزشکی محسوب میشود که باید هرچه سریعتر درمان گردد.
تشخیص ترومبوز وریدی عمقی براساس تظاهرات بالینی، همیشه آسان نیست. در مراحل اولیه ترومبوز سیاهرگی عمقی (DVT)، تنها ۲۵ الی ۵۰ درصد بیماران با توجه به تظاهرات بالینی شناحته میشوند.[8] تظاهرات بالینی در موارد ترومبوز سیاهرگی عمقی ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد:
روشهای تشخیص ترومبوز وریدی عمقی شامل:
در موارد ترومبوز سیاهرگی (وریدی) سطحی، درمان شامل بالا قراردادن اندام مبتلا جهت کاهش ادم و استفاده از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی برای کاهش درد است. البته باید توجه داشت که تجویز داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی ممکن است شواهد بالینی مربوط به گسترش ترومبوز سیاهرگی را مخفی نمایند. در ترومبوفلبیتهای سطحی گسترده معمولاً درمان ضد انعقادی (مثلاً استفاده از هپارین) طبق نظر متخصص مربوطه انجام میگیرد.
درمان در موارد ترومبوز وریدی عمقی شامل موارد زیر است:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.