جنتیل
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنتیل (به لاتین: gentēs) واژهای بهمعنی غیریهودی در کتاب مقدس است. لغت جنتیل در زبانهای لاتین ترجمهٔ لغت عبری گوی در عهد عتیق و لغت یونانی اتنوس در عهد جدید است. بهصورت کلی معنی این لغت غیریهودی است. بهصورت کلی استفاده از لغت جنتیل معمولاً همراه با نوعی تحقیر نژادی است. از اینرو بسیاری یهودیان برای جلوگیری از ایجاد خشم در غیریهودیان در برابر آنان بهجای لغت جنتیل از واژهٔ غیریهودی استفاده میکنند. معنی دیگر واژهٔ گوی در تورات غریبه (به عبری :גר گر) است. بهدلیل اینکه قومهای غیر از اسرائیل در زمان تورات همه بتپرست بودند واژهٔ گوی یا جنتیل بهصورت معادل با بتپرست نیز بهکار میرود. واژهٔ گوی در تورات بهمعنی «اموت هاعولم» (به عبری:אֻמּוֹת הָעוֹלָם) (مردم دنیا) نیز است. بهدلیل بتپرستی جنتیلها در زمان اسرائیل دید تورات در مورد جنتیل بهشدت منفی است. تورات به کرات در مورد خطرات معاشرت با جنتیلهای کنعانی و اخذ سنتهای بتپرستانه آنان هشدار میدهد. تورات دستور خشونت نسبت به هفت ملت جنتیل میدهد و از ازدواج با آنان بهشدت جلوگیری میکند. در زمان عزرا و نحمیا و بازسازی معبد دوم اورشلیم تلاش زیادی برای پاکسازی نژاد مقدس ابراهیم صورت گرفت؛ ولیکن معمولاً تصور میشود شرایط خاص آن زمان نیز به قوانین جدی نژادی ایجاد کرد.[1]