جک نیکلسون
هنرپیشه آمریکایی، برنده سه جایزه اسکار / From Wikipedia, the free encyclopedia
جان جوزف نیکلسون (انگلیسی: John Joseph Nicholson؛ زادهٔ ۲۲ آوریل ۱۹۳۷) بازیگر و فیلمساز بازنشستهٔ آمریکایی است.[1] او در موارد بسیاری یکی از بزرگترین بازیگران سدهٔ بیستم دانسته میشود.[2][3] نیکلسون طی پنج دهه فعالیت، افتخارات متعددی شامل سه جایزه اسکار، سه جایزه بفتا، شش جایزه گلدن گلوب و یک جایزه گرمی دریافت کرد. همچنین جایزه یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا در سال ۱۹۹۴ و جایزه مرکز کندی در سال ۲۰۰۱ به او داده شد. در بسیاری از فیلمهایش، او نقش افراد شورشی علیه ساختار اجتماعی را بازی میکرد.[4]
جک نیکلسون | |
---|---|
نام هنگام تولد | جان جوزف نیکلسون |
زادهٔ | ۲۲ آوریل ۱۹۳۷ (۸۷ سال) نپتون سیتی، نیوجرسی، ایالات متحده |
پیشه |
|
سالهای فعالیت | ۱۹۵۵–۲۰۱۰ |
آثار | فهرست کامل |
همسر(ها) | ساندرا نایت (ا. ۱۹۶۲–۱۹۶۸) |
شریک(های) زندگی |
|
فرزندان | ۶، شامل لورن و ری |
جایزه(ها) | فهرست کامل |
نیکلسون دو جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای بازی در دیوانه از قفس پرید (۱۹۷۵) و بهتر از این نمیشه (۱۹۹۷) و یک اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بازی در شرایط مهرورزی (۱۹۸۳) برنده شد. دیگر فیلمهایی که برایشان نامزد اسکار شد عبارتند از: ایزی رایدر (۱۹۶۹)، پنج قطعه آسان (۱۹۷۰)، آخرین مأموریت (۱۹۷۴)، محله چینیها (۱۹۷۴)، سرخها (۱۹۸۱)، شرف خانواده پریتزی (۱۹۸۶)، آیرنوید (۱۹۸۷)، چند مرد خوب (۱۹۹۲) و درباره اشمیت (۲۰۰۲). دیگر نقشهای قابل توجه او در فیلمهای همخوابگی (۱۹۷۱)، درخشش (۱۹۸۰)، دلسوختگی (۱۹۸۶)، اخبار تلویزیون (۱۹۸۷)، بتمن (۱۹۸۹)، هوفا (۱۹۹۲)، مریخ حمله میکند! (۱۹۹۶)، یکی باید کوتاه بیاید (۲۰۰۳)، رفتگان (۲۰۰۶) و فهرست آرزوها (۲۰۰۷) بودند.
نیکلسون سه فیلم گفت، بران (۱۹۷۱)، رهسپار جنوب (۱۹۷۸) و دو جیک (۱۹۹۰) را کارگردانی کرده است. او یکی از تنها سه بازیگر مردی است که برنده سه جایزه اسکار شدهاند و یکی از دو بازیگری است که برای بازی در فیلمهایی که در هر دهه از دهه ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ ساخته شدهاند (در کنار مایکل کین) نامزد جایزه اسکار شدهاند. ۱۲ بار نامزدی اسکار، او را به نامزدشدهترین بازیگر مرد تاریخ اسکار تبدیل کرده است.