حزب بعث عراق
From Wikipedia, the free encyclopedia
حزب عربی سوسیالیستی بعث عراق (به عربی: حزب البعث العربی الإشتراکی فی العراق) شاخه منطقهای حزب فراملی بعث در عراق بود که در ۱۹۵۱ به رهبری فؤاد الرکابی بنیان نهاده شد و از سال ۱۹۶۸ با انشعاب از همتایان سوری خود به سازمان مستقلی با نام حزب بعث تبدیل شد.[1][2]
حزب عربی سوسیالیستی بعث عراق حزب البعث العربی الاشتراکی فی العراق | |
---|---|
رهبر | عزت ابراهیم الدوری |
بنیانگذاری | مابین سالهای ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۲ |
ستاد | بغداد، عراق |
روزنامه | الثوره |
جناح شبه نظامی | گارد ملی عراق (۱۹۶۳) ارتش مردمی عراق (۱۹۷۰–۱۹۹۱) فدائیان صدام (۱۹۹۵–۲۰۰۳) |
مرام سیاسی | بعثیسم ملیگرایی عربی |
وابستگی ملی | جبهه مترقی ملی |
وابستگی بینالمللی | حزب عربی سوسیالیستی بعث (۱۹۵۱–۱۹۶۶) حزب بعث (فراکسیون عراقی) (۱۹۶۶–تاکنون) |
این حزب تا سال ۱۹۶۶ زیرمجموعه حزب بعث اصلی بود که دفتر مرکزی آن در دمشق قرار داشت و حکومت سوریه را نیز در اختیار خود گرفته بود. در این سال انشعابی در این حزب رخ داد و شاخههای عراقی و سوری آن از یکدیگر جدا شدند و هر یک خود را وارث حقیقی ایدئولوژی بعثی دانسته و دیگری را به انحراف متهم کردند. از آن پس هر دو حزب با نام دقیقاً مشابه به فعالیت خود ادامه داد و شعبههای هوادار خود را در کشورهای عربی دیگر سازماندهی میکردند. با این حال عداوت آنها در حدی بود که حکومت بعثی سوریه تنها حکومتی بود که در جنگ ایران و عراق بهطور رسمی جانب ایران را گرفت به این دلیل که با حزب بعث عراق دشمنی داشت.
شاخه عراقی حزب بعث در سال ۱۹۶۸ با کودتایی به قدرت رسیده و از فوریه این سال پسوند عراق را از نام خود حذف کرده و نامی دقیقاً مشابه نام حزب اصلی بعث یعنی حزب بعث عربی سوسیالیستی برای خود برگزید. این حزب تا سال ۲۰۰۳ قدرت را در عراق در اختیار داشت و در این سال با حمله ائتلاف بینالمللی به رهبری آمریکا از قدرت ساقط شد. مبانی نظری این حزب بر پانعربیسم، نوسازی اقتصادی و سوسیالیسم استوار بود. صدام حسین تکریتی از اواخر دهه ۱۹۵۰ یکی از اعضای برجستهٔ حزب بعث محسوب میشد که در ۱۹۷۹ بهطور رسمی قدرت را در عراق به دست گرفت. با سقوط حکومت وی در سال ۲۰۰۳ فعالیت این حزب در عراق هم غیرقانونی اعلام شد.