حقوق تجارت بینالملل
From Wikipedia, the free encyclopedia
«حقوق تجارت بین الملل» به قواعد، اصول، قوانین و مقرراتی گفته می شود که روابط تجاری را در فراسوی مرزها کنترل و تنظیم می کند. این روابط ممکن است واجد خصوصیت حقوق خصوصی باشد مثل روابط قراردادی بین تجار و شرکتهای تجاری از کشورها گوناگون که به آن حقوق بازرگانی بین المللی نیز گفته می شود و یا جنبه عمومی داشته باشد مثل قوانین راجع به کنترل واردات و صادرات، مناطق آزاد تجاری، سرمایه گذاری و سایر موارد که دولتها در امر تجارت بین الملل دخالت می کنند که بعضا به آن حقوق اقتصادی بین المللی نیز گفته میشود.[1]
برخی از منابع فهرستشده در این مقاله ممکن است معتبر نباشند. |
در درستی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد. |
این مقاله یا بخش ممکن است رونوشت از یک منبع باشد و احتمالاً در تناقض با سیاست حق تکثیر ویکیپدیا است. لطفاً با ویرایش مقاله این مشکل را با حذف هرگونه محتوای دارای حق تکثیر غیر آزاد برطرف کنید و محتوای آزاد را به درستی ارجاع دهید، یا محتوا را برای حذف برچسب بزنید. لطفاً مطمئن شوید که منبع نقض حق تکثیر خودش آینه ویکیپدیا نباشد. |
حقوق بازرگانی بین الملل در واقع بخشی از حقوق تجارت بین الملل است[نیازمند منبع] که ویژه قرادادهای بین تجار و شرکتهای تجاری در کشورهای مختلف است. حقوق بازرگانی بین المللی به مجموعهای از قواعد حقوقی، معاهدات و کنوانسیونهای بینالمللی، مقررات داخلی و عرفها و رویههای بازرگانی است که روابط بازرگانی بین الملل را تنظیم میکند. حقوق بازرگانی بین المللی شامل حال مباحثی است که بین تجار و شرکتهای تجاری برای فعالیتهای تجاری مثل فروش کالا و خدمات ، ارائه مجوزهای بهره برداری (لیسانس)، اجاره به شرط تملیک، نمایندگی، قرار دادهای مشارکت در سرمایه گذاری، شیوههای پرداخت، حمل و نقل کالا، بیمه و حل و فصل اختلافات تجاری میشود.[2]
حقوق تجارت بین الملل با داوری تجاری بین المللی ارتباط نزدیکی دارد چون بسیاری از اختلافات تجاری بین المللی از طریق داوری حل و فصل می شود.[نیازمند منبع]
آن چه در زمینهی معاملات و مبادلات و تعاملات خارجی در تجارت خارجی مطرح میشود، در حیطهی تجارت بینالملل میگنجد. در تجارت بینالملل، دو گروه نقش اساسی دارند. گروه اوّل که تنظیم کنندگان روابط و سیاست تجاری بین کشورها میباشند و اموری مانند: صادرات و واردات و امور گمرکی و تعرفهها و مالیاتها را هدایت میکنند. در این گروه، دولتها، سازمانهای بینالمللی و اتّحادیهها و نهادهای جهانی (نظیر: سازمان تجارت جهانی،[3] آنسیترال،[4] یونیدروا،[5] اتاق بازرگانی بینالمللی[6]) فعّال میباشند.گروه دیگر از طریق قراردادهای بینالمللی، عامل انجام تجارت هستند. بازرگانان، شرکتهای تجاری، پیمانکاران و سازندگان کارخانجات در کشورهای دیگر و اکتشاف کنندگان معادن و استخراج کنندگان آنها از این نمونه میباشند. موضوعات گروه اوّل، مربوط به حقوق عمومی بینالمللی و مسائل گروه دوم، مرتبط با حقوق خصوصی بینالمللی است. دروس حقوق تجارت بینالملل، هر دو دسته را در بر میگیرد. در مورد مسائل گروه اوّل، عبارت «حقوق تجارت بینالملل» و در مورد موضوعات گروه دوم، اصطلاح «حقوق بازرگانی بینالملل» به کار برده می شود.[7]
در حقوق تجارت بینالملل، سیاستگذاری تجارت جهانی، روابط دولتها و سازمانها و اهداف تجارت بینالملل، مشخّص میشود که در واقع مورد توجّه حکومتها و دولتهاست. در حقوق بازرگانی بینالمللی، که در حقیقت حقوق خصوصی مدنی بینالمللی است، مسائل مورد نیاز بازرگانان، مثل: مذاکره، انعقاد، اجرا و انحلال قرارداد و تضمینها و اخذ خسارت در مورد آن مطرح میشود. علم حقوق تجارت و بازرگانی بینالمللی، به مسائل تئوری و اصول و احکام میپردازد، در حالی که فنّ این حقوق، در اجرا ظهور پیدا میکند.[نیازمند منبع]