درمان با ضربه الکتریکی تشنجآور
From Wikipedia, the free encyclopedia
درمان با ضربهٔ الکتریکی تشنجآور یا درمان با الکتروشوک (ECT)، که قبلاً تحت عنوان شوک درمانی شناخته میشد، یک روش درمانی روانپزشکی است که در آن تشنج از طریق الکتریکی در بیماران ایجاد میشود تا بتواند از اختلالات روانپزشکی رهایی یابد.[1] بهطور معمول، ۷۰ تا ۱۲۰ ولت با تماس بر پوست سر بیمار برای چند ثانیه اعمال میشود.
درمان با ضربه الکتریکی تشنجآور | |
---|---|
ICD-10-PCS | GZB |
ICD-9-CM | ۹۴٫۲۷ |
سرعنوانهای موضوعی پزشکی | D004565 |
OPS-301 code | ۸–۶۳۰ |
مدلاین پلاس | ۰۰۷۴۷۴ |
روش ECT اولین بار در سال ۱۹۳۸ توسط روانپزشک ایتالیایی اوگو سرلتی انجام شد.[2] و به سرعت فراگیر شد. ECT اغلب با رضایت آگاهانه[3] به عنوان یک مداخله ایمن و مؤثر برای اختلال افسردگی عمده، شیدایی و کاتاتونیا مورد استفاده قرار میگیرد.[4]
یک دوره ECT برای حدود ۵۰٪ از مبتلایان به اختلال افسردگی اساسی مقاوم به درمان، چه تک قطبی باشد یا دو قطبی ، مؤثر است.[5] حدود نیمی از افرادی که پاسخ به درمان دادهاند، در طی ۱۲ ماه عود میکنند.[6] عوارض جسمی ECT شبیه به عوارض بیهوشی عمومی مختصر است.[7] : 259 بلافاصله پس از درمان، شایعترین عارضه جانبی سردرگمی و از دست دادن حافظه موقتی است.[8][9] در بین روشهای درمانی برای زنان باردار با افسردگی شدید، ECT روشی ایمن است[10]
یک دوره معمول ECT شش تا دوازده جلسه بهصورت دو یا سه بار در هفته انجام میشود تا زمانی که علائم بهبود یابد. ECT تحت بیهوشی به همراه شل کننده عضله صورت میگیرد.[11]
قرار گرفتن الکترودها میتواند دو طرفه باشد که در آن جریان تنها به یک نیمکره مغز منتقل میشود. به نظر میرسد قرارگیری دو طرفه الکترود نسبت به قرار دادن یک طرفه الکترود دارای اثر بیشتری است، اما خطر بیشتری برای از دست دادن حافظه نیز به همراه دارد.[12][13] بعد از درمان، معمولاً دارو درمانی ادامه مییابد و ممکن است برخی از بیماران همچنان درمانهای ECT را برای دورهٔ نگهدارنده ادامه دهند.[14]