دسترسی چندگانه بخش زمانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دسترسی چندگانه بخش زمانی (TDMA) یک روش دسترسی کانالی برای شبکههای مشترک شدهاست. به چند کاربر جهت اشتراک کانال با فرکانس مشابه با تقسیم سیگنال به شیارهای زمانی متفاوت امکان میدهد. کاربران در توالی سریع انتقال مییابند، یکی بعد از دیگری، هر کدام با استفاده از شیار زمانی خودشان. این امر به ایستگاههای متعدد امکان اشتراک وسیله انتقال مشابهی را میدهند (مثل کانال فرکانس رادیویی) درحالیکه تنها بخشی از ظرفیت کانال خود استفاده میکنند. TDMA در سیستمهای سلولی ۲G دیجیتالی مثل سیستم جهانی ارتباطات سیار (GSM), IS-136، سلول دیجیتالی شخصی (PDC) و iDEN و در استاندارد ارتباطات راه دور بیسیم پیشرفته دیجیتالی (DECT) برای تلفنهای پرتابل استفاده شدهاست. همچنین بهطور گسترده در سیستمهای ماهوارهای، سیستمهای رادیویی شبکه combat، و شبکههای PON برای ترافیک جریان بالا از اساس و پایه به اپراتور استفاده شدهاست. برای کاربرد ارتباطات حالت بسته TDMA دینامیک به صورت نمودار زیر عمل کنید.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
این مقاله به دلیل مخففهای انگلیسی نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
ساختار فریم TDMA نشاندهنده جریان داده به فریمهایی تقسیم شده و فریمها به شیارهایی تقسیم میگردد.
TDMA نوعی تسهیم بخش زمانی با نقطه ویژهای است که به جای اتصال یک فرستنده به یک ریسیور، چند فرستنده وجود دارد. در مورد اتصال از یک تلفن موبایل به ایستگاه پایه، این امر خصوصاً بدین علت مشکل است که تلفن موبایل میتواند حرکت کند و پیشرفت زمانبندی مورد نیاز برای انتقال آن، شکاف در انتقال را تطبیق میدهد.